1162
tam tamına 2 yıl ve 5 (yazıyla beş) aşıdan sonra beni bulmuş hastalık. tahminimce 4 şubat sakin konserinde kaptım. hastalık nasıl gelişti anlatayım, belki birilerine yardımı dokunur.
konserden 5 gün sonra çok üşümeye başladım ama zaten istanbul o kadar soğuk ki buna hiç şaşırmadım. çok üşüyüp soğuk yedikçe rhinovirus benzeri bir soğuk algınlığına yakalandığım inancı bende giderek arttı. 3. gün burnum tamamen tıkandı, eski dost sinuzit geldi. sağlıkçı olmamın avantajıyla gidip bir waters grafi çektirdim. bütün sinüsler doluydu. burnum tıkalıydı, zehirlenmiş gibi hastaydım, başım çatlıyordu, kafamı öne eğdikçe kemiklerimin içinde hareket eden sıvıyı hissediyordum. kesin sinuzittim. 1 ay önce benzerini yaşamıştım, covid testim negatif çıkmıştı. burnuma çubuk sokturacak halim hiç yoktu. test vermedim. rapor bile almadım işe devam ettim. haftasonu geliyordu, iyileşir devam ederim diye düşündüm. acı dolu 3-4 günden sonra nefes alabilmeye başladım. ama çok üşüdüm. ömrümde olmadığı kadar çok üşüdüm. solar minimum mudur ne halttır onda olduğumuzdan önemsemedim.
dün kronik akciğer hastalığı olan bir büyüğümüzle kahvaltıya gittik hastalığımın 5. gününde. önden aradım, hastayım antibiyotik alıyorum ama sinuzit dedim. "ben de alıyorum boşver" dedi. yine donarak kahvaltı edip eve döndük. eşim "bende bir kırgınlık var" dedi. sabah "hala var" dedi. arkadaşlarımızla buluşacaktı. "test ver öyle git, sonuçlar çıkana kadar maskeni çıkarma" dedim. "bir şey olmaz" dedi. öğlen test verdi; pozitif. akşam ben test verdim; pozitif.
şimdi bunları neden detaylı anlattım? salgının başından beri her hasta olduğumda hemen gidip test verdim, kendimi izole ettim, hastalarımı korudum. genelde bu önlemlerim, "hastalık hastası olmakla", "covidden ödü kopmakla" "çok abartmakla" hatta covid komiseri olmakla filan karşılandı. bu kez yapmadım. hem ben bıkmıştım, hem gerçekten burnum çok acıyordu hem de "pimpirik" algılanmaktan bezmiştim. bu salgının başından beri verdiğim 5. test. ilk kez hastalanıp test vermedim, onda da pozitif çıktım.
bakın salgın gevşemiş olabilir, insanlar gevşemiş olabilir. ölüm oranı düştükçe egemenler kaybettikleri işgücünü 5. günde işe geri çağırıyor olabilir. hepimiz bıktık ayrıca gerçekten bıktık. ama salgın önlemlerine aynen devam edin. sosyalleşin, maskenizi çıkarın hatta. ama hasta hissederseniz maskenizi takın, testinizi verin, azıcık izole olun. sonra benim gibi "birinin ölümüne yol açar mıyım" diye derde düşersiniz.
son olarak sevgililer gününde sevgilimle pozitif çıkmamızın minnoşluğu deyip susuyorum.
konserden 5 gün sonra çok üşümeye başladım ama zaten istanbul o kadar soğuk ki buna hiç şaşırmadım. çok üşüyüp soğuk yedikçe rhinovirus benzeri bir soğuk algınlığına yakalandığım inancı bende giderek arttı. 3. gün burnum tamamen tıkandı, eski dost sinuzit geldi. sağlıkçı olmamın avantajıyla gidip bir waters grafi çektirdim. bütün sinüsler doluydu. burnum tıkalıydı, zehirlenmiş gibi hastaydım, başım çatlıyordu, kafamı öne eğdikçe kemiklerimin içinde hareket eden sıvıyı hissediyordum. kesin sinuzittim. 1 ay önce benzerini yaşamıştım, covid testim negatif çıkmıştı. burnuma çubuk sokturacak halim hiç yoktu. test vermedim. rapor bile almadım işe devam ettim. haftasonu geliyordu, iyileşir devam ederim diye düşündüm. acı dolu 3-4 günden sonra nefes alabilmeye başladım. ama çok üşüdüm. ömrümde olmadığı kadar çok üşüdüm. solar minimum mudur ne halttır onda olduğumuzdan önemsemedim.
dün kronik akciğer hastalığı olan bir büyüğümüzle kahvaltıya gittik hastalığımın 5. gününde. önden aradım, hastayım antibiyotik alıyorum ama sinuzit dedim. "ben de alıyorum boşver" dedi. yine donarak kahvaltı edip eve döndük. eşim "bende bir kırgınlık var" dedi. sabah "hala var" dedi. arkadaşlarımızla buluşacaktı. "test ver öyle git, sonuçlar çıkana kadar maskeni çıkarma" dedim. "bir şey olmaz" dedi. öğlen test verdi; pozitif. akşam ben test verdim; pozitif.
şimdi bunları neden detaylı anlattım? salgının başından beri her hasta olduğumda hemen gidip test verdim, kendimi izole ettim, hastalarımı korudum. genelde bu önlemlerim, "hastalık hastası olmakla", "covidden ödü kopmakla" "çok abartmakla" hatta covid komiseri olmakla filan karşılandı. bu kez yapmadım. hem ben bıkmıştım, hem gerçekten burnum çok acıyordu hem de "pimpirik" algılanmaktan bezmiştim. bu salgının başından beri verdiğim 5. test. ilk kez hastalanıp test vermedim, onda da pozitif çıktım.
bakın salgın gevşemiş olabilir, insanlar gevşemiş olabilir. ölüm oranı düştükçe egemenler kaybettikleri işgücünü 5. günde işe geri çağırıyor olabilir. hepimiz bıktık ayrıca gerçekten bıktık. ama salgın önlemlerine aynen devam edin. sosyalleşin, maskenizi çıkarın hatta. ama hasta hissederseniz maskenizi takın, testinizi verin, azıcık izole olun. sonra benim gibi "birinin ölümüne yol açar mıyım" diye derde düşersiniz.
son olarak sevgililer gününde sevgilimle pozitif çıkmamızın minnoşluğu deyip susuyorum.
