259
galatasaray'ı stadyumda ilk kez izleyebildiğim maç oldu. daha ilk golü yedikten sonra kazanacağımıza ya da puan alacağımıza dair bir umudum kalmadı aslında ama en azından çıplak gözle bir galatasaray golü izleyeyim istedim son düdüğe kadar ama içten içe o golün de gelmeyeceğinden o kadar emindim ki hakem 4 dakika uzattığında "4 dakikalık ne oldu ki ver 3 dakika, gidelim hemen." diye düşündüm. gol atamamak artık öğrenilmiş çaresizlik haline geldi bizim için. iyi oynasan atamıyorsun, kötü oynadığın maçta duran toptan sıkıştırma gibi bir durumun zaten asla olamıyor. forvetlerin daha net pozisyonlar kaçırmak için birbirileriyle yarışıyor. frikik olsa zaten zerre heyecan duyamıyorsun. maç çıkışında yanımdan geçen tüm demirsporlulardan duyduğum şey "bu galatasaray avrupa grubundan nasıl lider çıktı?" oldu. lider çıkmak değil de sahi biz marsilya'ya nasıl 4 gol attık?
edit: bu arada berbat bir maç oynadık. sanki iyi oynamışız da sorunumuz golü bulamamakmış gibi algılanmasın. gol konusundaki dert yanışım genel.
edit: bu arada berbat bir maç oynadık. sanki iyi oynamışız da sorunumuz golü bulamamakmış gibi algılanmasın. gol konusundaki dert yanışım genel.
