27955
başarılar gelir geçer, kendisinin hissettirdikleri baki kalır. 4. terim dönemi başlarken bir yazı yazmışım şimdi dönüp baktım, tam tasarladığım gibi olmuş bu dönemi;
"varsın mesleği bırakana kadar o yönetsin takımı, bana uyar. sürekli başarılı olmak zorunda da değil, arada kötü sezonlar kötü kadrolar almaguerler filan da olabilir. sorun değil. umarım gelir, galatasarayın başına geçer, elinden geleni yapar, arzusunu bizimkiyle kavuşturur, rakiplere saygı ve sevgi göstererek onları da tavlar. başta galatasaraylılar sonra herkes için çölde vaha olur." demişim
bence hoca son gelişinde bunu kısmen de olsa başardı, biraz aklıselimi temsil edebildi yani. ama artık fenerlilerin kafasına şampiyonsuzluk o kadar vurmuş ve ali koç'un isteğiyle o kadar yoğun bir sosyal medya çalışması yapıyorlar ki pek göze çarpmıyor.
velhasıl bence de hocanın döneminin sonuna geldik, bunu ses tonundan, konuşmasından anlıyorum. değişikliğe olan direncinden, hep aynı şeyleri yapıp farklı sonuçlar beklemesinden (nöroplastisitesini yitirmesinden) anlıyorum. tontonlaşmasından, daha şefkatli olmasından, insani yakınlığa başarıdan fazla önem vermesinden anlıyorum. bakın ardaya, oynamasını geçtim, bir kişi bile -ben dahil- bu arda gelip takıma barış katar, huzur verir der miydi? oldu işte. terim, arda futbolu boynu bükük bırakmasın istedi, iyi niyet karşılığını -şimdilik- buldu.
dediğim gibi bunların hiçbiri benim için sorun değil. galatasaray terimin jübile yıllarını şampiyon olmayarak geçirebilir, ne terim'den ne de bizden bir şey kaybettirir bu durum. hatta bu yıllarda başarısızlığa tahammül edebilmemiz saygınlığımızı artırır. bırakın hoca kafasına göre bir şeyler yapsın, onun yanıldığı çoğunun bildiğine yeter zaten. yetmezse de canı sağolsun. sevindirdiği yeter. tüm kalbimle ve azılı terim muhalifi olarak söylüyorum bunu.
iki şey canımı sıkıyor, birincisi hoca-yönetim ikilisi geçen 25 yılda bir kez bile randımanlı oturmadı ve bu yüzden cl şampiyonu olacak hocayı ve kadroları, seneleri harcadık. bazılarında hocanın egosu büyük geldi (aysal) bazılarında başkanınki yetersiz kaldı(isim verip kimseyi rencide etmeyelim) ülkede kurumsallığın olmadığı düşünülürse, neden bayern gibi ambargo koyamadığımızın cevabı sadece bu olur.
ikincisi daha basit, hoca bir pas futboludur tutturdu gidiyor. çok güzel, modern, becerince göz kamaştırır ancak hocam memlekette ayman tarzı kasaplar kol geziyor. 21 takımın 19'u (biz ve fb hariç. beşiktaş da anadolu takımı gibi oynuyor) sahasına kapanıp sertlikle yıldırdığı rakibi, iki pırpır siyahi oyuncuyla (genelde yılda 3 maç oynuyor bunlar. hasbel kader 10 iyi maç çıkarırsa da 10 milyon eurodan büyüklere çakıyorlar bu kez) kontratakla tehdit edip, şansına öne geçerse her türlü rezillikle oyunu sabote ederek "puan veya puanlar kazanmaya" çalışıyor. yani sanki liv tyler'la çıkıyormuşum ama askerlik araya girmiş, ben de er gazinosunda fotoğraflarını tertiplerime gösteriyormuşum gibi. ben kızın gözüne bakmaya kıyamıyorum, yanımdakilerin eline geçse kızdan dna analizi için parça bırakmayacaklar.
"varsın mesleği bırakana kadar o yönetsin takımı, bana uyar. sürekli başarılı olmak zorunda da değil, arada kötü sezonlar kötü kadrolar almaguerler filan da olabilir. sorun değil. umarım gelir, galatasarayın başına geçer, elinden geleni yapar, arzusunu bizimkiyle kavuşturur, rakiplere saygı ve sevgi göstererek onları da tavlar. başta galatasaraylılar sonra herkes için çölde vaha olur." demişim
bence hoca son gelişinde bunu kısmen de olsa başardı, biraz aklıselimi temsil edebildi yani. ama artık fenerlilerin kafasına şampiyonsuzluk o kadar vurmuş ve ali koç'un isteğiyle o kadar yoğun bir sosyal medya çalışması yapıyorlar ki pek göze çarpmıyor.
velhasıl bence de hocanın döneminin sonuna geldik, bunu ses tonundan, konuşmasından anlıyorum. değişikliğe olan direncinden, hep aynı şeyleri yapıp farklı sonuçlar beklemesinden (nöroplastisitesini yitirmesinden) anlıyorum. tontonlaşmasından, daha şefkatli olmasından, insani yakınlığa başarıdan fazla önem vermesinden anlıyorum. bakın ardaya, oynamasını geçtim, bir kişi bile -ben dahil- bu arda gelip takıma barış katar, huzur verir der miydi? oldu işte. terim, arda futbolu boynu bükük bırakmasın istedi, iyi niyet karşılığını -şimdilik- buldu.
dediğim gibi bunların hiçbiri benim için sorun değil. galatasaray terimin jübile yıllarını şampiyon olmayarak geçirebilir, ne terim'den ne de bizden bir şey kaybettirir bu durum. hatta bu yıllarda başarısızlığa tahammül edebilmemiz saygınlığımızı artırır. bırakın hoca kafasına göre bir şeyler yapsın, onun yanıldığı çoğunun bildiğine yeter zaten. yetmezse de canı sağolsun. sevindirdiği yeter. tüm kalbimle ve azılı terim muhalifi olarak söylüyorum bunu.
iki şey canımı sıkıyor, birincisi hoca-yönetim ikilisi geçen 25 yılda bir kez bile randımanlı oturmadı ve bu yüzden cl şampiyonu olacak hocayı ve kadroları, seneleri harcadık. bazılarında hocanın egosu büyük geldi (aysal) bazılarında başkanınki yetersiz kaldı(isim verip kimseyi rencide etmeyelim) ülkede kurumsallığın olmadığı düşünülürse, neden bayern gibi ambargo koyamadığımızın cevabı sadece bu olur.
ikincisi daha basit, hoca bir pas futboludur tutturdu gidiyor. çok güzel, modern, becerince göz kamaştırır ancak hocam memlekette ayman tarzı kasaplar kol geziyor. 21 takımın 19'u (biz ve fb hariç. beşiktaş da anadolu takımı gibi oynuyor) sahasına kapanıp sertlikle yıldırdığı rakibi, iki pırpır siyahi oyuncuyla (genelde yılda 3 maç oynuyor bunlar. hasbel kader 10 iyi maç çıkarırsa da 10 milyon eurodan büyüklere çakıyorlar bu kez) kontratakla tehdit edip, şansına öne geçerse her türlü rezillikle oyunu sabote ederek "puan veya puanlar kazanmaya" çalışıyor. yani sanki liv tyler'la çıkıyormuşum ama askerlik araya girmiş, ben de er gazinosunda fotoğraflarını tertiplerime gösteriyormuşum gibi. ben kızın gözüne bakmaya kıyamıyorum, yanımdakilerin eline geçse kızdan dna analizi için parça bırakmayacaklar.
