26186
futbolun doğrularını yapmaktan aciz, yaratıcı ve üretici futbolcusu olmayan bir takım görünümündeyiz maalesef. üstelik çatır çatır top oynarken birden bu kadar düşebiliyor olmamız da ayrı bir analiz ve araştırma konusu.
guardiola's barça belgeselinde yanılmıyorsam xavi diyordu: "barcelona'da oynuyorsanız sırf top ayağımdan çıksın diye öylesine topu uzaklaştıramazsınız. bunu başka takımlarda yapabilirsiniz fakat barça'da asla." bizim takımımızın oyun anlayışı ise üzgünüm ama 'yeter ki top ayağımdan çıksın' üzerine kuruluymuş gibi bir izlenim veriyor.
benim derdim asla her maçı kazanalım, firesiz şampiyon olalım değil, hiçbirimizin de olamaz zaten. ama kaybederken de güzel oynayarak kaybetmeyi beklemek ve istemek hakkımız diye düşünüyorum. gram top oynamadan, 90 dakikası işkence şeklinde geçen, futbolun doğrularını yapmaktan bu kadar yoksun, yaratıcılık namına gram bir şey göremeden maçları bitirip kaybetmek haliyle isyan bayrağını çekmeye fazlasıyla yeterli olabiliyor. yoksa her takım her takımı yenebilir, buna kimsenin itirazı yok. ama milyon eurolar alıyorsanız, futbolcu mücadele etmek, teknik heyet de o takıma iyi bir oyun kurgusu ve planı benimsetmek ve uygulamak zo-run-da!
kısa periyotlar içerisinde takımın ve oyununun bu kadar yükselip düşmesi ise ciddi araştırma konusu olmalı. bir hafta "allahım barcelona mı!" nidaları ile bize maç izletip bir sonraki hafta kaleye isabetli şut atamamak, artık alıştığımız bir durum haline geldi. bir sonraki maçta ise sahada 2 metre ötesindeki arkadaşına pas atabilmekten aciz, kaleye gidemeyen bir takım görebiliyoruz. her ne kadar takımlar zaman zaman form yükseltip zaman zaman düşüş gösterse de bu kabullenebilecek türden bir düşüş değil.
guardiola's barça belgeselinde yanılmıyorsam xavi diyordu: "barcelona'da oynuyorsanız sırf top ayağımdan çıksın diye öylesine topu uzaklaştıramazsınız. bunu başka takımlarda yapabilirsiniz fakat barça'da asla." bizim takımımızın oyun anlayışı ise üzgünüm ama 'yeter ki top ayağımdan çıksın' üzerine kuruluymuş gibi bir izlenim veriyor.
benim derdim asla her maçı kazanalım, firesiz şampiyon olalım değil, hiçbirimizin de olamaz zaten. ama kaybederken de güzel oynayarak kaybetmeyi beklemek ve istemek hakkımız diye düşünüyorum. gram top oynamadan, 90 dakikası işkence şeklinde geçen, futbolun doğrularını yapmaktan bu kadar yoksun, yaratıcılık namına gram bir şey göremeden maçları bitirip kaybetmek haliyle isyan bayrağını çekmeye fazlasıyla yeterli olabiliyor. yoksa her takım her takımı yenebilir, buna kimsenin itirazı yok. ama milyon eurolar alıyorsanız, futbolcu mücadele etmek, teknik heyet de o takıma iyi bir oyun kurgusu ve planı benimsetmek ve uygulamak zo-run-da!
kısa periyotlar içerisinde takımın ve oyununun bu kadar yükselip düşmesi ise ciddi araştırma konusu olmalı. bir hafta "allahım barcelona mı!" nidaları ile bize maç izletip bir sonraki hafta kaleye isabetli şut atamamak, artık alıştığımız bir durum haline geldi. bir sonraki maçta ise sahada 2 metre ötesindeki arkadaşına pas atabilmekten aciz, kaleye gidemeyen bir takım görebiliyoruz. her ne kadar takımlar zaman zaman form yükseltip zaman zaman düşüş gösterse de bu kabullenebilecek türden bir düşüş değil.
