1726
eğer gidersen, her şeyde bir burukluk olacak be harry,
takım sahaya çıkarken, o, on bir ciddi adamın içinde
tirübünlere sıcacık gülüşler bahşederken kameralara takılan,
o çocuksu yüzden mahrum kalacak bu gözler…
bakacağız sahaya ve sırtında “harry” yazan birini göremeyeceğiz.
ve yutkunacağız...
çok zorumuza gidecek be harry…
bu gözler hep arayacak seni...
kazanılan maçlar olacak, alınan kupalar, ve şampiyonluklar..
hepsi sensiz olacak be harry. hepsi, hep eksik olacak.
eğer gidersen, her şey de bir eksiklik olacak be harry,
gol olduğunda “galatasaray’ımızın golüüüü, 19 numaraaaa.. harrrryyyyy ..??” sorusu,
hiçbir zaman sorulamayacak.
ve “keweeeelllllll” cevabı hiçbir zaman alınamayacak…
hell, bir daha hiçbir zaman dady cool’la coşamayacak,
binlerce ağızdan haykırırcasına..
eğer gidersen, hiçbir şeyin tadı tuzu kalmayacak ki be harry,
atılan gollerden sonra o gol sevinçlerini kim yapıp gülümsetecek bizi?
kim koşacak tirübüne doğru, o kadar saf, o kadar içten,
ve bir o kadar da bizden, kim olacak?
korner yerine aut verilen pozisyona kim senin gibi o kadar şirin itiraz edebilecek?
çocuk gibi dizlerini dövüp, en kralından fuck off çekecek hakeme?
ve kart bile görmeyecek bunun için? bu kadar güzel söylediği için…
eğer gidersen, beyaz’ı kim ışıldatacak be harry?
mor forma içinde kim atacak o sol ayaktan 90’ları?
ya parçalı? kim yakışacak parçalı’ya bir daha senin gibi?
peki ya kırmızı?
o formanın içinde bir kere olsun izleyemecek mi bu gözler seni be harry?…
söylesene..? sabri’nin paketinden kim çekirdek çıtlayacak sen gidersen?
kimin her hareketi bu kadar bizden, bu kadar samimi olacak bir daha?
kim diyebilecek o kadar güzel “galatasaray”? kim be harry?
kime aşık olacağız biz? kime şiir yazacağız?
galatasaray hayatımızın öznesi, sense nesnesi oldun be harry!
eğer gidersen, hagi’den beridir olan o boşluk,
tam doldu derken seninle, gidersen..yine boş kalacak be harry!
bu yürekler öyle kolay kolay bu denli tutkuyla basmadıki kimseyi bağrına hagi’den beri.
tam bulduk derken be harry.. tam seni bulduk derken..
yine hortlayacak o lanet boşluk gidersen!
çok acıyacak canımız be harry, yokluğunu kabullenmeyeceğiz çünkü.
hep 10 kişi çıkacağız her maça aslında.
eksik, buruk ve anlamsız gelecek çoğu şey gözümüze…
eğer gidersen harry, kalbimizin tam ortasında bir çığlık kopacak…
sessiz bir çığlık, boğazımızda bir düğüm olacak,
akacak o yaşlar gözümüzden, saklamayacağız da...
bir çocuk gibi ağlayacağız el sallarken ardından...
belki de son kez dady cool’u haykıracağız havalimanında..
bize dönüp bir bakacaksın harry gitmeden, son bir kez bakacaksın.
gözlerin buğlanacak biliyoruz, bizse alenen ağlıyor olacağız.
son defa gülümseyeceksin bize, sıcacık, içten, eşsiz ve masumca yine…
belki de iki üç türkçe kelime etmeye çalışıcaksın, söyleyemeyeceksin...
utanacak ve hafif gülümseyerek başını önüne eğip, o kahrolası uçağa binip gideceksin!...
seni bizden ayıran o lanet olası uçağa…
eger ki gidersen, gitmek zorunda kalırsan, unutma ki;
bu taraftar seni.. bu taraftar seni çok sevdi be harry..çok sevdi be!
golün için değil, mücadelen için, attığın çalım için asist için, açtığın orta için değil,
sahaya koyduğun “galatasaray ruhu” için sevdi. o kocaman yüreğin için sevdi!
en zorda, en önde olduğun için sevdi..
gidersen bil ki… bil ki..
sen bizim için her zaman “galatasaraylı kewell” olarak kalacaksın be harry…
"galatasaraylı kewell" olarak kalacaksın...
sami yen’in prensi…şunu da unutma ki, eğer ki gidersen;
hell, öksüz kalacak be prensim, hell öksüz kalacak be harry’im...
o yüzden, en iyisi mi gel yine gitme sen be büyücüm. he? hep kal bizimle ;)
seviyoruz seni be harry! çok seviyoruz ulan seni be harry!
takım sahaya çıkarken, o, on bir ciddi adamın içinde
tirübünlere sıcacık gülüşler bahşederken kameralara takılan,
o çocuksu yüzden mahrum kalacak bu gözler…
bakacağız sahaya ve sırtında “harry” yazan birini göremeyeceğiz.
ve yutkunacağız...
çok zorumuza gidecek be harry…
bu gözler hep arayacak seni...
kazanılan maçlar olacak, alınan kupalar, ve şampiyonluklar..
hepsi sensiz olacak be harry. hepsi, hep eksik olacak.
eğer gidersen, her şey de bir eksiklik olacak be harry,
gol olduğunda “galatasaray’ımızın golüüüü, 19 numaraaaa.. harrrryyyyy ..??” sorusu,
hiçbir zaman sorulamayacak.
ve “keweeeelllllll” cevabı hiçbir zaman alınamayacak…
hell, bir daha hiçbir zaman dady cool’la coşamayacak,
binlerce ağızdan haykırırcasına..
eğer gidersen, hiçbir şeyin tadı tuzu kalmayacak ki be harry,
atılan gollerden sonra o gol sevinçlerini kim yapıp gülümsetecek bizi?
kim koşacak tirübüne doğru, o kadar saf, o kadar içten,
ve bir o kadar da bizden, kim olacak?
korner yerine aut verilen pozisyona kim senin gibi o kadar şirin itiraz edebilecek?
çocuk gibi dizlerini dövüp, en kralından fuck off çekecek hakeme?
ve kart bile görmeyecek bunun için? bu kadar güzel söylediği için…
eğer gidersen, beyaz’ı kim ışıldatacak be harry?
mor forma içinde kim atacak o sol ayaktan 90’ları?
ya parçalı? kim yakışacak parçalı’ya bir daha senin gibi?
peki ya kırmızı?
o formanın içinde bir kere olsun izleyemecek mi bu gözler seni be harry?…
söylesene..? sabri’nin paketinden kim çekirdek çıtlayacak sen gidersen?
kimin her hareketi bu kadar bizden, bu kadar samimi olacak bir daha?
kim diyebilecek o kadar güzel “galatasaray”? kim be harry?
kime aşık olacağız biz? kime şiir yazacağız?
galatasaray hayatımızın öznesi, sense nesnesi oldun be harry!
eğer gidersen, hagi’den beridir olan o boşluk,
tam doldu derken seninle, gidersen..yine boş kalacak be harry!
bu yürekler öyle kolay kolay bu denli tutkuyla basmadıki kimseyi bağrına hagi’den beri.
tam bulduk derken be harry.. tam seni bulduk derken..
yine hortlayacak o lanet boşluk gidersen!
çok acıyacak canımız be harry, yokluğunu kabullenmeyeceğiz çünkü.
hep 10 kişi çıkacağız her maça aslında.
eksik, buruk ve anlamsız gelecek çoğu şey gözümüze…
eğer gidersen harry, kalbimizin tam ortasında bir çığlık kopacak…
sessiz bir çığlık, boğazımızda bir düğüm olacak,
akacak o yaşlar gözümüzden, saklamayacağız da...
bir çocuk gibi ağlayacağız el sallarken ardından...
belki de son kez dady cool’u haykıracağız havalimanında..
bize dönüp bir bakacaksın harry gitmeden, son bir kez bakacaksın.
gözlerin buğlanacak biliyoruz, bizse alenen ağlıyor olacağız.
son defa gülümseyeceksin bize, sıcacık, içten, eşsiz ve masumca yine…
belki de iki üç türkçe kelime etmeye çalışıcaksın, söyleyemeyeceksin...
utanacak ve hafif gülümseyerek başını önüne eğip, o kahrolası uçağa binip gideceksin!...
seni bizden ayıran o lanet olası uçağa…
eger ki gidersen, gitmek zorunda kalırsan, unutma ki;
bu taraftar seni.. bu taraftar seni çok sevdi be harry..çok sevdi be!
golün için değil, mücadelen için, attığın çalım için asist için, açtığın orta için değil,
sahaya koyduğun “galatasaray ruhu” için sevdi. o kocaman yüreğin için sevdi!
en zorda, en önde olduğun için sevdi..
gidersen bil ki… bil ki..
sen bizim için her zaman “galatasaraylı kewell” olarak kalacaksın be harry…
"galatasaraylı kewell" olarak kalacaksın...
sami yen’in prensi…şunu da unutma ki, eğer ki gidersen;
hell, öksüz kalacak be prensim, hell öksüz kalacak be harry’im...
o yüzden, en iyisi mi gel yine gitme sen be büyücüm. he? hep kal bizimle ;)
seviyoruz seni be harry! çok seviyoruz ulan seni be harry!
