194
bulduğuma sevindiğim duvardır. çok değil bir sene öncesini düşündüğümde o kadar mutluyum ki, aslında çok da farklı bir şey yok. virüssüz, sırf nefes alarak çevreme bir tehdit oluşturmadığım, benim kimseyle bir derdimin olmadığı, kimsenin de benimle bir derdi olmadığı dönemdi. depresif bir kafayla son mutlu senemi de piç etmişim, oysaki mart başında mutluluğu yakalama kararı almıştım. neyse ne, bir süre daha içimde nefret ve korkuyla yaşamaya devam ederim sonrasında da mutluluğu yakalarım.
