1546
galatasaray'ın sayısız başarıya imza attığı eski stadyumu.
çocukluğumda televizyonda galatasaray maçlarını izlerken gitmeyi çok arzuladığım, gidemeden yıkılan eski stadyumumuz. üniversiteye giriş sınavından sonra istanbul'a geziye gitmiştim. o zamanlar daha ali sami yen yıkılmamış. arkadaşlarla beraber akmerkez'e gidicez gezmek için. o dönemde televizyonlardan çok duyuyoruz tabi bu alışveriş merkezini, merak ediyoruz. tabi ekibe gelin stadyuma gidelim gezelim diyemiyorum. neyse binicez bir otobüse, otobüsün yanında 'mecidiyeköy, akmerkez" yazıyor. stadın mecidiyeköy'de olduğunu biliyorum ya, otobüse biner binmez belki stadı görürüm diye cama yapıştım, belki görürüm diye. otobüs kalabalık olduğundan çok da iyi göremiyorum dışarıyı. bir ara sesli bir şekilde arkadaşlara, "beyler nerede bu stad acaba ne zaman geçicez önünden" diye sordum, yan tarafta duran abilerden biri "biraz önce geçtik bir durak önceydi stad yeğenim" dedi. o an ben de tarifi zor bir üzüntü, bir hayal kırıklığı oluştu. çocukluğumdan beri en çok görmeyi istediğim yerlerden biri olan stadın yaklaşık 1 dk önce önünden geçmiştik ve benim haberim yoktu. uzaktan da olsa, dışarıdan da olsa görecektim ama otobüs geçmişti artık. otobüs şoförüne gidip "abi stadı geçmişsiniz ben göremedim, dönün geri bir kez daha geçin oradan" diyecek halim yoktu ya. abinin o "geçtik" cümlesi sonrası akmerkez' varınca indik otobüsten. dönüşte de belki bir umut önünden geçeriz diye etrafa baktım ama bu sefer de farklı bir yerden geçen otobüse binmiştik. o sene öyle geçti ve diğer sene üniversiteyi kazandık ama stadyum ilk devre yıkıldı. bizim de galatasaray'ı evinde izlememiz ali sami yen arena'ya nasip oldu.
çocukluğumda televizyonda galatasaray maçlarını izlerken gitmeyi çok arzuladığım, gidemeden yıkılan eski stadyumumuz. üniversiteye giriş sınavından sonra istanbul'a geziye gitmiştim. o zamanlar daha ali sami yen yıkılmamış. arkadaşlarla beraber akmerkez'e gidicez gezmek için. o dönemde televizyonlardan çok duyuyoruz tabi bu alışveriş merkezini, merak ediyoruz. tabi ekibe gelin stadyuma gidelim gezelim diyemiyorum. neyse binicez bir otobüse, otobüsün yanında 'mecidiyeköy, akmerkez" yazıyor. stadın mecidiyeköy'de olduğunu biliyorum ya, otobüse biner binmez belki stadı görürüm diye cama yapıştım, belki görürüm diye. otobüs kalabalık olduğundan çok da iyi göremiyorum dışarıyı. bir ara sesli bir şekilde arkadaşlara, "beyler nerede bu stad acaba ne zaman geçicez önünden" diye sordum, yan tarafta duran abilerden biri "biraz önce geçtik bir durak önceydi stad yeğenim" dedi. o an ben de tarifi zor bir üzüntü, bir hayal kırıklığı oluştu. çocukluğumdan beri en çok görmeyi istediğim yerlerden biri olan stadın yaklaşık 1 dk önce önünden geçmiştik ve benim haberim yoktu. uzaktan da olsa, dışarıdan da olsa görecektim ama otobüs geçmişti artık. otobüs şoförüne gidip "abi stadı geçmişsiniz ben göremedim, dönün geri bir kez daha geçin oradan" diyecek halim yoktu ya. abinin o "geçtik" cümlesi sonrası akmerkez' varınca indik otobüsten. dönüşte de belki bir umut önünden geçeriz diye etrafa baktım ama bu sefer de farklı bir yerden geçen otobüse binmiştik. o sene öyle geçti ve diğer sene üniversiteyi kazandık ama stadyum ilk devre yıkıldı. bizim de galatasaray'ı evinde izlememiz ali sami yen arena'ya nasip oldu.
