228
hakkında çıkan haberler ne kadar doğru bilmiyorum. umarım gelecek sezon bizim takımda olur ve formayı almak için tüm gayretiyle savaşır. ama galatasaray'a gelmek konusunda aklında en ufak bir tereddüt dahi varsa, mert hakan'ın yolundan gitmesi kendisi ve bizim için daha iyi olur.
galatasaray bir his takımıdır. bu hissi paylaşmayan futbolcunun yerli ya da yabancı fark etmeksizin galatasaray futbol takımında yeri olmamalı. tribünde ve ekran başında heyecandan kalpleri deli gibi çarpan insanların ruh halini paylaşan futbolcular görmeliyiz sahada.
uefa kupasını aldığımız sezonun ardından samiyende psg ile karşılaşmış ve tek golle kazanmıştık. öyle bir galatasaray vardı ki sahada. topu kaybettiğimiz anda en az üç galatasaraylı deli gibi pres yapıyordu. ilk yarının sonlarına doğru psg'nin sol bekinin topu bir türlü çıkaramayınca ellerini havaya kaldırıp şaşkın şaşkın baktığını hatırlıyorum. maç esnasında henüz golü atmamışken babama "takım böyle oynasın yeter, varsın maçı kaybedelim" demiştim. o günden önce de sonra da ne zaferler gösterdi galatasaray bizlere. ama benim için zirve o maçtır hala. tribünler ile takım bütünleşmişti adeta. psg'li oyuncuların çoğu otuzuncu dakika civarında anlamıştır o gece o maçı kazanmalarının mümkün olmadığını. emre kılınç suyun öte yakasına giderse adaşına sorsun o maçı. galatasaray kariyerindeki en iyi maçlarından birisiydi. aynı şeyleri anlatacağını tahmin ediyorum.
futbolcunun başat kriteri futbol ise galatasaray teklif yaptığında, bir başka takımın teklifinin bir değeri olmamalı. öncelikli hedef para ise bunun baştan belirtilmesi, en azından bizim yöneticilerimizin bunu anlayıp masadan kalkması lazım. zira bu tür oyuncuların uzun vadede galatasay takımına verebilecekleri bir şey yoktur. galatasaray tarihinde de yerleri olmamalı.
galatasaray bir his takımıdır. bu hissi paylaşmayan futbolcunun yerli ya da yabancı fark etmeksizin galatasaray futbol takımında yeri olmamalı. tribünde ve ekran başında heyecandan kalpleri deli gibi çarpan insanların ruh halini paylaşan futbolcular görmeliyiz sahada.
uefa kupasını aldığımız sezonun ardından samiyende psg ile karşılaşmış ve tek golle kazanmıştık. öyle bir galatasaray vardı ki sahada. topu kaybettiğimiz anda en az üç galatasaraylı deli gibi pres yapıyordu. ilk yarının sonlarına doğru psg'nin sol bekinin topu bir türlü çıkaramayınca ellerini havaya kaldırıp şaşkın şaşkın baktığını hatırlıyorum. maç esnasında henüz golü atmamışken babama "takım böyle oynasın yeter, varsın maçı kaybedelim" demiştim. o günden önce de sonra da ne zaferler gösterdi galatasaray bizlere. ama benim için zirve o maçtır hala. tribünler ile takım bütünleşmişti adeta. psg'li oyuncuların çoğu otuzuncu dakika civarında anlamıştır o gece o maçı kazanmalarının mümkün olmadığını. emre kılınç suyun öte yakasına giderse adaşına sorsun o maçı. galatasaray kariyerindeki en iyi maçlarından birisiydi. aynı şeyleri anlatacağını tahmin ediyorum.
futbolcunun başat kriteri futbol ise galatasaray teklif yaptığında, bir başka takımın teklifinin bir değeri olmamalı. öncelikli hedef para ise bunun baştan belirtilmesi, en azından bizim yöneticilerimizin bunu anlayıp masadan kalkması lazım. zira bu tür oyuncuların uzun vadede galatasay takımına verebilecekleri bir şey yoktur. galatasaray tarihinde de yerleri olmamalı.
