180
insanın ölümle karşılaşınca hissettiği ilk şey ne biliyor musunuz? üzüntü değil, korku değil, öfke değil. çaresizlik. ilk olarak çaresizliği tadarsınız. elinizden hiçbir şey gelmeyeceğini, ne yaparsanız yapın geri dönmeyeceğini hissedersiniz. hiçbir çaresizlik ölüm kadar kesin değil, ölüm kadar gerçek değildir. bu hissi bir kere yaşadığınızda elinizdeki her şeye sımsıkı tutunmak istersiniz. geride kalanlara, seninle kalanlara. işin kötü tarafı imkansızı başarmak istersiniz. o çaresizlik hissinden kurtulmak, ölüm dışındaki her şeyin çaresinin sizde olduğu hissine kapılırsınız. yanlıştır, ne ölüm ne de geride kalan şeylerin çaresi sen değilsindir. kendini bu kadar büyük görmekse kendini beğenmişlikten başka hiçbir şey değildir. farkına bile varmazsın, farkına bile varmaz kimse. fakat sen farklı bir insan olmuşsundur. içinde bulunmaktan acı duyduğun bu dünyada, bir şeyler değiştirmek istediğine inanırsın ama hayat tek kişilik değildir. kendi hatalarına değil, başkalarının hatalarına üzüldüğün, kendi yanlışlarına değil başkalarının yanlışlarına kırıldığın bu dünyada asılında sadece önemli olanın sen olduğuna inanırsın. inanırsın, inanırsın, olmaz kendini inandırmak için bu yazıyı yazarsın.
