547
gecesiyle gündüzüyle bambaşka bir şeydi. okulda dakikaların geçmediği, hangi takımı tutarsa tutsun herkesin bir an önce akşam olmasını dilediği gündü. trt 1'de maç öncesi canlı yayın başladığında, parken stadyumunu gösterdiğinde heyecandan elim ayağımın titrediğini unutamam. maç boyu da bir an olsun o stres ve heyecan dinmedi.
arif'in kaçırdığı pozisyon, hakan'ın direkten dönen şutu, keown'un kale ağzından dışarıya attığı top, frikik sonrasında hagi'nin hakan'a attığı bakış, kanu'nun şutu ve henry'nin kafa vuruşlarında umutların tükenişi, suker ve viera'nın penaltıyı kaçırmaları anında yaşanan delirmece, popescu'nun penaltısı sonrası bir süre zevkten kendini kaybetmek, fatih terim dizleri üstüne çöküp ağlarken onunla beraber ağlamak. her şey hafızalarda o kadar taze ki. sanki dün gece yaşanmış gibi.
ne süper kupa finali ne de tekrar uefa kupasını kazanma durumu, o gece yaşanan coşku mertebesine erişir. o duyguları tekrar yaşamanın tek bir yolu var.
hayatımızın en mutlu, en güzel günü...
arif'in kaçırdığı pozisyon, hakan'ın direkten dönen şutu, keown'un kale ağzından dışarıya attığı top, frikik sonrasında hagi'nin hakan'a attığı bakış, kanu'nun şutu ve henry'nin kafa vuruşlarında umutların tükenişi, suker ve viera'nın penaltıyı kaçırmaları anında yaşanan delirmece, popescu'nun penaltısı sonrası bir süre zevkten kendini kaybetmek, fatih terim dizleri üstüne çöküp ağlarken onunla beraber ağlamak. her şey hafızalarda o kadar taze ki. sanki dün gece yaşanmış gibi.
ne süper kupa finali ne de tekrar uefa kupasını kazanma durumu, o gece yaşanan coşku mertebesine erişir. o duyguları tekrar yaşamanın tek bir yolu var.
hayatımızın en mutlu, en güzel günü...
