400
ne zaman galatasaraylı olduk? nasıl galatasaraylı olduk?
istisnalar hariç herkes için bir çocukluk hikayesidir bu. kimisi babasından, aile büyüklerinden kimisi arkadaşlarından, semt, mahalle ortamından etkilenir. kimsenin net olarak cevap verebileceği bir soru da değildir, neden galatasaraylısın sorusu.
benim gibi fenerli bir babanın oğlu olan, fenerbahçe gol attığında evin içinde sesinin duyulduğu, kadıköy'ün yeldeğirmeni semtinde doğmuş büyümüş, mahalle arkadaşlarının çoğu fenerbahçeli olan bir çocuk nasıl galatasaraylı oldu?
ben galatasaraylı olduğumda her sene şampiyon bir galatasaray yoktu, dünya yıldızları ülkemize gelmiyordu. erhan önal ya da sarı ismail yüzünden mi galatasaraylı oldum bilmiyorum. çingene arif ya da prekazi miydi beni galatasaraylı yapan?
çok anlatılan bir hikayedir endüstriyel futbol. sanırım endüstriyel futbol da zamanın ruhuna uygun olarak endüstriyel taraftara evrildi.
o futbolcular çoktan yaşlandılar, bugünküler de yarın yaşlanacaklar. bizim takım tutma hikayemiz bir renge gönül verdiğimiz günden öleceğimiz güne kadar, o iki renk yanyana geldiğinde bize bambaşka duygular yaşatan bir aşkın hikayesidir.
galatasaraylılık para verip hizmet beklenilen bir şeye dönüştüyse, yapılan ya da yapılamayan bir transfer için, yaşanılan herhangi bir an için, bugün için, geçmişten ve gelecekten vazgeçebileceklerse galatasaraylılar, onlar için, galatasaray store'dan forma almaktan vazgeçtiklerinde, pazardan alacakları triko bir forma yok zaten.
istisnalar hariç herkes için bir çocukluk hikayesidir bu. kimisi babasından, aile büyüklerinden kimisi arkadaşlarından, semt, mahalle ortamından etkilenir. kimsenin net olarak cevap verebileceği bir soru da değildir, neden galatasaraylısın sorusu.
benim gibi fenerli bir babanın oğlu olan, fenerbahçe gol attığında evin içinde sesinin duyulduğu, kadıköy'ün yeldeğirmeni semtinde doğmuş büyümüş, mahalle arkadaşlarının çoğu fenerbahçeli olan bir çocuk nasıl galatasaraylı oldu?
ben galatasaraylı olduğumda her sene şampiyon bir galatasaray yoktu, dünya yıldızları ülkemize gelmiyordu. erhan önal ya da sarı ismail yüzünden mi galatasaraylı oldum bilmiyorum. çingene arif ya da prekazi miydi beni galatasaraylı yapan?
çok anlatılan bir hikayedir endüstriyel futbol. sanırım endüstriyel futbol da zamanın ruhuna uygun olarak endüstriyel taraftara evrildi.
o futbolcular çoktan yaşlandılar, bugünküler de yarın yaşlanacaklar. bizim takım tutma hikayemiz bir renge gönül verdiğimiz günden öleceğimiz güne kadar, o iki renk yanyana geldiğinde bize bambaşka duygular yaşatan bir aşkın hikayesidir.
galatasaraylılık para verip hizmet beklenilen bir şeye dönüştüyse, yapılan ya da yapılamayan bir transfer için, yaşanılan herhangi bir an için, bugün için, geçmişten ve gelecekten vazgeçebileceklerse galatasaraylılar, onlar için, galatasaray store'dan forma almaktan vazgeçtiklerinde, pazardan alacakları triko bir forma yok zaten.
