1512
ben dahil bir çok galatasaraylinin hatıra kalsın diye; bir parca betonunu, bir koltuğunu bir çok gozyasi ve kalp kiriklari karsiliginda takas edip evinde hala sakladigi o kutsal ve anilarda ölümsüz cehennem mabet. henüz 2-3 yaşlarımda simdi adini bile hatirlayamadigim maclarda başladı ve benim icin hala devam eden bir bag kuruldu yillar icinde. bir futbol maçından ibaret kalamazdı binlerce insanin 2 haftada bir buluşup iyi kotu gününde omuz omuza verdikleri bir mekan ve nitekim kalmadı. 14 senelik hasrette birbirinden güç bulundu, avrupada yari finale cikilirken neuchatel macini sadece bu stattaki gozler canlı izledi mesela. ilk şampiyonalar ligine gidiş, 4 sene üst üste şampiyonluklar, avrupadaki müthiş yillar, denizliden gelen gol haberi ve sonrasında gozyaslariyla atilan şampiyonluk turu ve daha nicesi sahada yaşananları tribundekilerin kalbine silinmez bir hatira olarak bıraktı. unutmak ne mümkün ama her hatirlayisimda gözümün dolmasına bir care bulabilsem keske!
