22709
bizimle top oynayıp şampiyonluk görmediği yıllara şahit oldu gözlerim. deli dolu, hırçındı ama galatasaraylıydı. şüphesi olan var mı? yok.
2019- 2020 sezonu en kötü top oynadığımız sezonsa 14 yıl ligi ilk sırada bitiremediğimiz günleri iyi ki görmediniz. ben gördüm. peki niye sabrettim? çünkü hiç bir şey sonsuza kadar devam edemez. devam eden kulüp sevgisidir. dinini değiştirenler bile olmuştur bu 14 yılda ama galatasaray dinden güçlü bir camia. kızıyorum, söyleniyorum içimden hocaya ama bilirim ki o benden daha öfkelidir. bunca yıl şunu öğrendim, o içimizden biri, o bizim gibi biri. daha da ötesi insan. ben ne kadar hata yaparsam o da yapar. hocasız 10 maça çıktık. hocasız.
anadolu efes 10 maç ergin ataman olmadan euroleague' de maça çıksa bu durumda olur muydu ? peki, son 2 sezon o olmasaydı şampiyon olur muyduk ? igor tudor yapar mıydı bunu ? ya da bir başka hoca. eleştirip, karşı çıkan olabilir ama fatih terim ile galatasaray iilşkisi bir kader haline dönüştü. bizden başka hocamız kiminle kupa kaldırdı, ne başarısı var ? 3 yabancı gencecik takımla avrupa' ya kiminle meydan okudu. kaderimiz yine kesişti. ne zor yıllardan geçtik, kötü futbola da dur denir mutlaka. soruyorum, son iki sezon çok mu iyi oynadık? hayır. ama şapkadan tavşan çıktı.
daha kötüsünü gördük, pes etmedik. geçmişi unutarak bugünü eleştirmek kolay. her eleştiride iyi ki bu gençler o yılları görmemiş diyorum içimden. yoksa beşiktaş gibi olmaya mahkumduk. ben galatasaraylıyım, türkiye' nin en başarılı yerli hocası benim takımımda oynarken lig şampiyonluğu görmedim. birisi bana çocukken fenerbahçe' ye şampiyonlukta 3 fark olacak dese inanmazdım. demem o ki, kötünün kötüsünü yaşadım bu kulüple o yüzden takım geriye yaslanmış, kalecimiz devleşmiş vız gelir bana. en kötü hatırası dursun özbek olan kardeşlerim, 18 takımlı ligde hocası aynı zamanda taraftarı da, oyuncusu da olan tek takımız, unutmayalım. giderse de bunları unutmadan vedalaşalım.
2019- 2020 sezonu en kötü top oynadığımız sezonsa 14 yıl ligi ilk sırada bitiremediğimiz günleri iyi ki görmediniz. ben gördüm. peki niye sabrettim? çünkü hiç bir şey sonsuza kadar devam edemez. devam eden kulüp sevgisidir. dinini değiştirenler bile olmuştur bu 14 yılda ama galatasaray dinden güçlü bir camia. kızıyorum, söyleniyorum içimden hocaya ama bilirim ki o benden daha öfkelidir. bunca yıl şunu öğrendim, o içimizden biri, o bizim gibi biri. daha da ötesi insan. ben ne kadar hata yaparsam o da yapar. hocasız 10 maça çıktık. hocasız.
anadolu efes 10 maç ergin ataman olmadan euroleague' de maça çıksa bu durumda olur muydu ? peki, son 2 sezon o olmasaydı şampiyon olur muyduk ? igor tudor yapar mıydı bunu ? ya da bir başka hoca. eleştirip, karşı çıkan olabilir ama fatih terim ile galatasaray iilşkisi bir kader haline dönüştü. bizden başka hocamız kiminle kupa kaldırdı, ne başarısı var ? 3 yabancı gencecik takımla avrupa' ya kiminle meydan okudu. kaderimiz yine kesişti. ne zor yıllardan geçtik, kötü futbola da dur denir mutlaka. soruyorum, son iki sezon çok mu iyi oynadık? hayır. ama şapkadan tavşan çıktı.
daha kötüsünü gördük, pes etmedik. geçmişi unutarak bugünü eleştirmek kolay. her eleştiride iyi ki bu gençler o yılları görmemiş diyorum içimden. yoksa beşiktaş gibi olmaya mahkumduk. ben galatasaraylıyım, türkiye' nin en başarılı yerli hocası benim takımımda oynarken lig şampiyonluğu görmedim. birisi bana çocukken fenerbahçe' ye şampiyonlukta 3 fark olacak dese inanmazdım. demem o ki, kötünün kötüsünü yaşadım bu kulüple o yüzden takım geriye yaslanmış, kalecimiz devleşmiş vız gelir bana. en kötü hatırası dursun özbek olan kardeşlerim, 18 takımlı ligde hocası aynı zamanda taraftarı da, oyuncusu da olan tek takımız, unutmayalım. giderse de bunları unutmadan vedalaşalım.
