323
brugge ile oynayacağımız maçlarda tecrübemizin ön planda olması gerektiğini defalarca yazdık. toy bir takıma karşı yapacağınız en iyi şey oyun temposunu kendinize göre belirlemektir. biz ne yaptık? golden sonra verdik topu adamlara, istediğiniz gibi oynayın, biz sadece savunacağız dedik. 20 yaşında çocuklar sur kapısına dayanır gibi saldırdıkça saldırdılar. oyun iştahları arttı. hatta diatta'yı bu kadar oyuna bağlayan da biziz. onların hiçbir oyuncusunu- o genç yaşlarına rağmen- mental olarak kıramadık. bilakis hep ümit verdik, hep oyunda kaldılar "siz bizi yenersiniz" sakın oyundan düşmeyin, devam edin dedik resmen. ne olurdu biraz topa sahip olsaydık? biraz set oynasaydık? biraz yavaşlatmayı deneseydik onları? 3 pas üst üste yapamıyoruz tabii o da başka mesele. ancak onların oyununa boyun eğdikçe biz zaten kaybettik. bizim enerjimiz, kolektif oyunumuz ve sistemimiz onlara yetmez. yetmedi de. burada dramatik olan golün son dakika gelmesi oldu. oysa ilk yarının başında (50 küsürdü sanırım) karşı karşıya kaçırdıkları, sonlara doğru ricca ile yararlanamadıkları net pozisyonlar gol olsaydı maç bizim adımıza daha erken bitecekti.
