389
aylardır fatih terim'e sektiriyorum, oyunculara sektiriyorum, taraftara sektiriyorum, kazandığımız maçlardan sonra bile sayısız eleştiri yapıyorum ama 22 kasım 2019 galatasaray istanbul başakşehir maçından sonra anlamsız bir sükunet, huzur çöktü bana. şampiyonluk şansımızı kaybettik, yenilmezlik serimizi kaybettik, oynadığımız futbol itibariyle geleceğe dair hiç bir umut vermedik ama öyle böyle bir gamsızlık yaşamıyorum şu an. demek belhanda hep benim şu an yaşadığım gibi yaşıyormuş hayatı. ne yalan söyleyim bu kafa pek bir güzel dostum.
bir kaç hararetli renktaşla paylaştım bu durumu, onlar da benim gibi. bardak zaten dolmuş, taşıyordu da sanırım bu maç bir çoğumuz için tam olarak kırılma maçı oldu. bakıyorum fatih terim başlığında da normalde olması gerekenin 10da 1 oranında bir etkileşim var. anlıyorum artık eleştirecek hali kalmamış vatandaşın, takımın iyiye gideceğine dair umudu kalmamış. 3 ayda nerelerden nereye geldik gerçekten sosyolojide işlenmeli. ne diyelim bizi bu hale getirenler utansın, benim kafam enteresan bir şekilde ekstra rahat. "takım tutmuyorum milli takımı tutuyorum" diyen teyzeler gibi hissetmeme bir tık kaldı adeta.
bir kaç hararetli renktaşla paylaştım bu durumu, onlar da benim gibi. bardak zaten dolmuş, taşıyordu da sanırım bu maç bir çoğumuz için tam olarak kırılma maçı oldu. bakıyorum fatih terim başlığında da normalde olması gerekenin 10da 1 oranında bir etkileşim var. anlıyorum artık eleştirecek hali kalmamış vatandaşın, takımın iyiye gideceğine dair umudu kalmamış. 3 ayda nerelerden nereye geldik gerçekten sosyolojide işlenmeli. ne diyelim bizi bu hale getirenler utansın, benim kafam enteresan bir şekilde ekstra rahat. "takım tutmuyorum milli takımı tutuyorum" diyen teyzeler gibi hissetmeme bir tık kaldı adeta.
