22033
derbiyi * de kaybettik.
özetle, "belki ideal 11'i zorlarsam, takımı bölmezsem, kendilerine gelirler; sonuçta tecrübeli, akıllı oyuncular" gibi bir yol izlediği süreçte, her yerden tokadı yiyip döndük.
hata yaptığının farkında.
ocak ayını işaret etmesini ben de sindirmekte zorlanıyorum şahsen, çünkü lineer olmayan bir zaman algısına dönmeye başladı bu iş. "lig öncesi kampı", "hele biraz alışsınlar", "yazın transfer döneminde çok şey değişecek" vs. ile yürümeyen bir gemimiz var.
kendisinin inşa ettiği ve galatasaraylı olarak bayıldığımız- karakterimize uygun bulduğumuz oyunu oynayabilecek tarzda -gibi göründüğü için alınan- ve fakat kapasitede -olmadığı görülen- oyuncularla ne halt edeceğini düşünürken, bizi en azından potada tutmasını bekliyorum artık şahsen.
bu rezil beşiktaş'a kaybetmemizi ise sindirememekle birlikte, vuracağını söylediği neşterin kapağını açmış olmasını diliyorum ki bu süreçte çok "hayırlı mağlubiyet" muhabbeti yapmış olmamıza rağmen, en azından kaybetmemeyi; oyuncularına yarışta kalmayı öğretmesini diliyorum. veya kendisinin hatırlamasını- nasıl yapacağını bir an önce bulmasını.
galatasaraylılığı askıya almak sözünden nefret ediyorum, bir şeye delicesine sarılmak ve iyi gitmesi için kafa patlatmak arasındaki ayrım, ne zamandan beri 'taraftar vs seyirci' ayrımına geldi? belhanda'nın ıslıklanması bir tepkidir. o kişilere bunu demeye hakkı yoktu. tam destek denen şey, kimimize göre yanlışın peşinde koşmaktır; kendi egomuz ya da kanıtlamaya çalıştığımız aklımız için değil, aynı canım armanın selameti adına, birilerinin de bunu yapması gerektiği için. bu da "iki metre öteye konulmuş bir taş" vazifesi görsün diye yapılıyorsa değerlidir.
başarısızlığa değil, ayrıksılığa tahammül edemiyorum açıkçası. hocamın sığınması gereken kişiler veya yer, 'taraftarlık' bile değil, galatasaraylılık olmalı. şu noktada, hepimiz, tüm farklı düşünce yapısında ve kendince bir şeye emek verdiğini düşünen galatasaraylılar olarak, ancak ve en iyi bu noktada buluşabiliriz, bence.
özetle, "belki ideal 11'i zorlarsam, takımı bölmezsem, kendilerine gelirler; sonuçta tecrübeli, akıllı oyuncular" gibi bir yol izlediği süreçte, her yerden tokadı yiyip döndük.
hata yaptığının farkında.
ocak ayını işaret etmesini ben de sindirmekte zorlanıyorum şahsen, çünkü lineer olmayan bir zaman algısına dönmeye başladı bu iş. "lig öncesi kampı", "hele biraz alışsınlar", "yazın transfer döneminde çok şey değişecek" vs. ile yürümeyen bir gemimiz var.
kendisinin inşa ettiği ve galatasaraylı olarak bayıldığımız- karakterimize uygun bulduğumuz oyunu oynayabilecek tarzda -gibi göründüğü için alınan- ve fakat kapasitede -olmadığı görülen- oyuncularla ne halt edeceğini düşünürken, bizi en azından potada tutmasını bekliyorum artık şahsen.
bu rezil beşiktaş'a kaybetmemizi ise sindirememekle birlikte, vuracağını söylediği neşterin kapağını açmış olmasını diliyorum ki bu süreçte çok "hayırlı mağlubiyet" muhabbeti yapmış olmamıza rağmen, en azından kaybetmemeyi; oyuncularına yarışta kalmayı öğretmesini diliyorum. veya kendisinin hatırlamasını- nasıl yapacağını bir an önce bulmasını.
galatasaraylılığı askıya almak sözünden nefret ediyorum, bir şeye delicesine sarılmak ve iyi gitmesi için kafa patlatmak arasındaki ayrım, ne zamandan beri 'taraftar vs seyirci' ayrımına geldi? belhanda'nın ıslıklanması bir tepkidir. o kişilere bunu demeye hakkı yoktu. tam destek denen şey, kimimize göre yanlışın peşinde koşmaktır; kendi egomuz ya da kanıtlamaya çalıştığımız aklımız için değil, aynı canım armanın selameti adına, birilerinin de bunu yapması gerektiği için. bu da "iki metre öteye konulmuş bir taş" vazifesi görsün diye yapılıyorsa değerlidir.
başarısızlığa değil, ayrıksılığa tahammül edemiyorum açıkçası. hocamın sığınması gereken kişiler veya yer, 'taraftarlık' bile değil, galatasaraylılık olmalı. şu noktada, hepimiz, tüm farklı düşünce yapısında ve kendince bir şeye emek verdiğini düşünen galatasaraylılar olarak, ancak ve en iyi bu noktada buluşabiliriz, bence.
