20372
hayatta anlayamadığım ve anlayamayacağım davranışlarin başında yanlislarin görülmeyecek ya da görüpte söylenmeyecek kadar kişiye, kuruma, zümreye biat edilmesi geliyor, zannetmiyorum ki gelişimin önünde daha büyük ve tehlikeli bir engel olsun. siyasi partiden tutun, siyasetçilere, spor adamlarina, tarikat liderlerine kadar ülkede bu yaklaşımı bir çok kez görmüyor muyuz? hoca konusunda da bu yaklaşima sahip olanlar var ve ne olursa olsun eleştirilmez düşüncesi ile hareket ediyorlar. "hoca yapiyorsa bildigi vardır" , "hoca zor durumda alıp şampiyon yapti neden elestiriliyor" vs tarzı yaklaşımlar var. hayatında futbolun önemli yer tuttuğu insanlar, taraftarlar sadece şampiyon olmak için mi bu oyunu takip ediyorlar , ne dersiniz? o zaman donduralim bizi, sezon sonu uyandirin ve neticeyi söyleyin yeter. oynanan oyunla uzulup , sevinen ve geleceğe dair umutlanıp, karamsarlaşan bir güruhtan bahsediyoruz; eğer bir futbol takimina gonul verdiyseniz, umut istersiniz (iyi oyun, gelisim adina gösterge ışık vs ); çunku bir sonraki haftaya kadar sizi götürecek en önemli duygu umut ve yansimasi olan heyecandır. şimdi bu manzara ile bakalım: galatasaray'ın son 2 senede oynadığı oyun ardi ardina 3 hafta ayni umut ile sizi bir sonraki haftaya taşıdı mı? yoksa papatya fali misali soru işaretli haftaların sayısı daha mı fazla? ben 2.sinin ağır bastığıni net olarak görüyorum. peki sevgili renkdaş, daha az papatya falı daha fazla umut ile bu şampiyonluk alinamiyor mu? bu beklentinin gerçekleşmesini hocamizdan istemek, bunu dile getirmek anlamsız mi? hoca'yi sevmek ayrı ama onu bu konuda eleştirmek ve değişim beklemek ayri hususlar, bunlari ayırmak lazım. o nedenle hoca'yi sayın sevin , kurda kuşa da yem etmeyin ama onu gerçekten seviyorsanız biatçı bir yaklaşım göstermeyip eleştirin de ayni zamanda; çünkü bunu yaninda bulunan yardımcılari yapsa takim bu halde olmazdı. kendisine yapilacak en büyuk haksızlık da onu eleştirmemek olacaktır. (elestiri derken neyin kastedildiğini, üslub vs. detayina girmiyorum)
