73
şişirilmiş de olsa hak ettiğimizi bulduğumuz kararlar bütünü.
sözlerime öncelikle "gizli fenerli" veya "galatasaray düşmanı" yaftası yememek için fatih hocamı babam gibi gördüğümü ve galatasaray sevgimi kimsenin sorgulayamayacağını söyleyerek başlamak istiyorum.
biz bu cezaları hak ettik arkadaşlar. ortada ağlanacak bir şey yok. bu bozuk düzeni bile bile, hiç düşünmeden kansız jailson'un kışkırtmasına gelen grup bu cezaları fazlasıyla hak etti.
teknik sorumlular sahada adam tokatlarken, iki üç şerefsizin peşinde deli danalar gibi koşarken bu cezaları hak etti.
üzülerek söylüyorum ki fatih hocam maçı elleriyle rakibe vererek bu ortamı hazırladı. muslera belki de ilk yarının sonuna kadar bizi yakan hatayı yaparak her şeyin başlangıcını hazırladı.
cezayı hak eden veya etmeyen adamlar tartışılır. belhanda bence donk'tan çok daha fazla ceza almalıydı ama o hiç ceza almazken donk 6 maç sahaya çıkamayacak. muğdat, rodrigues'den en az 2 kat çok ceza almalıyken hiç ceza almadı, rodrigues 3 maç oynayamayacak.
bunlara takılmak yersiz. biz bunlardan güç alarak, daha motive olarak yarına bakmalıyız artık. o maç 2-0 bitse oyuncular sarılıp öpüşürdü bile, maç boyu en ufak terslik olmadı. biz gittik küme düşme hattındaki takıma 2-0'dan ellerimizle hem oyunu hem maçı verdik, it oğlu itler kudurdu hoşt demek yerine üzerlerine atıldık. sonuç ne? ne kazandık kardeşim?
7 maç hocasız çıkacak bu takım. zaten kısıtlı rotasyonu artık kalmadı bile. şampiyonlar liginde iddiası kalmadı artık. ligde bundan sonra her maça savaş edasında çıkmak mecburiyetindeyiz. bunların gerçekten yaşanması gerekiyor muydu?
her büyük maçta birine takılıp olay çıkartan soldado'ya kulağını tıkaması gereken belhanda, işin üzerine gidip olayı tam da onun istediği kıvama sokuyor. jailson geliyor, hedefi tam 12'den vuruyor ve kaçıp gidiyor. geriye ne mi kalıyor? galatasaray'a iyi bakın, işte bir anlık öfkenin sonucu bu oldu.
benim ümidim kesilmedi, kesilmez de zaten. bu takım bir şekilde yolunu bulup şampiyon olacak, buna inancım sonsuz. fakat amatör ruh profesyonel organizasyonlarda böyle patlayabiliyor işte. yapılması gereken onlarca şey yapılmadı, asıl konuşulması gerekenler konuşulmuyor. bir şeylere kulp aramaya gerek yok, bunlar yaşandı, bu kirli düzende yapmamamız gerekeni yaparak kendimizi zora soktuk.
fatih hocam saha dışını bırakıp saha içinde cevabı verecek takımı kurmaya baksın. takım kazandıkça yapacağı basın toplantıları, ağzından cıkan kelimeler anlam kazanacak. bizde kredisi sonsuz, isterse küme düşürsün gıkımız çıkmaz ama doğrudan şaşmadan, rasyonellikten uzaklaşmadan. futbol sahada oynanıyor, biz sahada futbol falan oynayamıyoruz. bunun çözümünü bulmadan da hakeme sallamaya, adam dövdü diye ceza alan topçunun ardından üzülmeye gerek yok.
sözlerime öncelikle "gizli fenerli" veya "galatasaray düşmanı" yaftası yememek için fatih hocamı babam gibi gördüğümü ve galatasaray sevgimi kimsenin sorgulayamayacağını söyleyerek başlamak istiyorum.
biz bu cezaları hak ettik arkadaşlar. ortada ağlanacak bir şey yok. bu bozuk düzeni bile bile, hiç düşünmeden kansız jailson'un kışkırtmasına gelen grup bu cezaları fazlasıyla hak etti.
teknik sorumlular sahada adam tokatlarken, iki üç şerefsizin peşinde deli danalar gibi koşarken bu cezaları hak etti.
üzülerek söylüyorum ki fatih hocam maçı elleriyle rakibe vererek bu ortamı hazırladı. muslera belki de ilk yarının sonuna kadar bizi yakan hatayı yaparak her şeyin başlangıcını hazırladı.
cezayı hak eden veya etmeyen adamlar tartışılır. belhanda bence donk'tan çok daha fazla ceza almalıydı ama o hiç ceza almazken donk 6 maç sahaya çıkamayacak. muğdat, rodrigues'den en az 2 kat çok ceza almalıyken hiç ceza almadı, rodrigues 3 maç oynayamayacak.
bunlara takılmak yersiz. biz bunlardan güç alarak, daha motive olarak yarına bakmalıyız artık. o maç 2-0 bitse oyuncular sarılıp öpüşürdü bile, maç boyu en ufak terslik olmadı. biz gittik küme düşme hattındaki takıma 2-0'dan ellerimizle hem oyunu hem maçı verdik, it oğlu itler kudurdu hoşt demek yerine üzerlerine atıldık. sonuç ne? ne kazandık kardeşim?
7 maç hocasız çıkacak bu takım. zaten kısıtlı rotasyonu artık kalmadı bile. şampiyonlar liginde iddiası kalmadı artık. ligde bundan sonra her maça savaş edasında çıkmak mecburiyetindeyiz. bunların gerçekten yaşanması gerekiyor muydu?
her büyük maçta birine takılıp olay çıkartan soldado'ya kulağını tıkaması gereken belhanda, işin üzerine gidip olayı tam da onun istediği kıvama sokuyor. jailson geliyor, hedefi tam 12'den vuruyor ve kaçıp gidiyor. geriye ne mi kalıyor? galatasaray'a iyi bakın, işte bir anlık öfkenin sonucu bu oldu.
benim ümidim kesilmedi, kesilmez de zaten. bu takım bir şekilde yolunu bulup şampiyon olacak, buna inancım sonsuz. fakat amatör ruh profesyonel organizasyonlarda böyle patlayabiliyor işte. yapılması gereken onlarca şey yapılmadı, asıl konuşulması gerekenler konuşulmuyor. bir şeylere kulp aramaya gerek yok, bunlar yaşandı, bu kirli düzende yapmamamız gerekeni yaparak kendimizi zora soktuk.
fatih hocam saha dışını bırakıp saha içinde cevabı verecek takımı kurmaya baksın. takım kazandıkça yapacağı basın toplantıları, ağzından cıkan kelimeler anlam kazanacak. bizde kredisi sonsuz, isterse küme düşürsün gıkımız çıkmaz ama doğrudan şaşmadan, rasyonellikten uzaklaşmadan. futbol sahada oynanıyor, biz sahada futbol falan oynayamıyoruz. bunun çözümünü bulmadan da hakeme sallamaya, adam dövdü diye ceza alan topçunun ardından üzülmeye gerek yok.
