11835
biraz önce galatasaray'ın tunus takımı ile yaptığı hazırlık maçının* özetini izledim. maçı yorumlayan evren turhan rakip takımın sert hareketleri üzerine "bu adamlar kafayı yemiş" gibi bir tabir kullandı. sonra aklıma rıdvan'ın "yaaa volkan yapmaaağ, zaten öyle bir attı ki oyuncu yapmaaağğ" sı geldi.
ben de üzerine düşündüm. her şeyin bir yeri ve zamanı var mıdır hakikaten. yani sen televizyona çıkıp öküz gibi böğürebilir misin. böğürmeli misin...
benim evimde evren turhan, rıdvan, ben maç izlesek. evren "adamlar kafayı yemiş" dese, rıdvan "yapmaaağ lan" dese sırıtır mı. kahvehanede millet neler neler söylüyor, batıyor mu.
sorun sadece mekan da değil gibime geliyor. çünkü televizyonda bu söylenmez diyorsun, lakin beyaz tv'de söylenenler hiç batmıyor.
bu örneklere bakınca aklıma şu geldi. platformun, kurumların belirlediği bir saygınlık; koydukları bir çıta vardır. bunu da yalnızca yazılı metinle belirleyemezsin. çalıştırdığın elemanlarınla, gösterdiğin hassasiyetle bir politika ortaya koyarsın. orada olanlar da ona göre ilikler ceketini. veyahut gaz çıkarsa yarabbi şükür der. koyduğun çıtaya bağlı. beyaz tv o yüzden şaşırtmaz, evren gs tv diye öyle davranır, rıdvan kendi gücüne güvenir öyle davranır.
pekiii, bulunduğu kurumun koyduğu çıtanın üzerinde olan insanlar? işte onlar eğip bükebilir dili, zamanı... örneğin picasso zamanının ötesinde bir sanatçı olarak eğip bükebildi resmi. dolu, birikimli insan işidir ancak bu durum. veya can yücel öyle bir küfür etti ki dili eğdi, büktü. işte o zaman da batmaz absürt olan.
şimdi sözlükçe çıtayı nereye koyduğumuza bağlı olarak; ırkçılık, galiz küfürler, ad hominem gibi sorunlarla boğuşuyoruz. bazılarımız bir kelime yazarken üzerine çok zaman kafa patlatıyor. kimi de alelade bir sosyal platform olarak görüp ilk aklına geleni yazıyor. ikinci gibi yapanlar yüzünden diğer kafa patlatanlar da çıtanın yerinden memnun kalmayarak yazmıyorlar veya gerekli özeni göstermiyorlar.
komple moderasyon olarak, yazarlar olarak hatta okuyup mesaj atanlar olarak çıtayı koyduğumuz yerden memnun değilsek; önce kendimize bakacağız. çıtayı koyanlar olarak kendimizden başlayacağız en ağır eleştiriye...
ben de üzerine düşündüm. her şeyin bir yeri ve zamanı var mıdır hakikaten. yani sen televizyona çıkıp öküz gibi böğürebilir misin. böğürmeli misin...
benim evimde evren turhan, rıdvan, ben maç izlesek. evren "adamlar kafayı yemiş" dese, rıdvan "yapmaaağ lan" dese sırıtır mı. kahvehanede millet neler neler söylüyor, batıyor mu.
sorun sadece mekan da değil gibime geliyor. çünkü televizyonda bu söylenmez diyorsun, lakin beyaz tv'de söylenenler hiç batmıyor.
bu örneklere bakınca aklıma şu geldi. platformun, kurumların belirlediği bir saygınlık; koydukları bir çıta vardır. bunu da yalnızca yazılı metinle belirleyemezsin. çalıştırdığın elemanlarınla, gösterdiğin hassasiyetle bir politika ortaya koyarsın. orada olanlar da ona göre ilikler ceketini. veyahut gaz çıkarsa yarabbi şükür der. koyduğun çıtaya bağlı. beyaz tv o yüzden şaşırtmaz, evren gs tv diye öyle davranır, rıdvan kendi gücüne güvenir öyle davranır.
pekiii, bulunduğu kurumun koyduğu çıtanın üzerinde olan insanlar? işte onlar eğip bükebilir dili, zamanı... örneğin picasso zamanının ötesinde bir sanatçı olarak eğip bükebildi resmi. dolu, birikimli insan işidir ancak bu durum. veya can yücel öyle bir küfür etti ki dili eğdi, büktü. işte o zaman da batmaz absürt olan.
şimdi sözlükçe çıtayı nereye koyduğumuza bağlı olarak; ırkçılık, galiz küfürler, ad hominem gibi sorunlarla boğuşuyoruz. bazılarımız bir kelime yazarken üzerine çok zaman kafa patlatıyor. kimi de alelade bir sosyal platform olarak görüp ilk aklına geleni yazıyor. ikinci gibi yapanlar yüzünden diğer kafa patlatanlar da çıtanın yerinden memnun kalmayarak yazmıyorlar veya gerekli özeni göstermiyorlar.
komple moderasyon olarak, yazarlar olarak hatta okuyup mesaj atanlar olarak çıtayı koyduğumuz yerden memnun değilsek; önce kendimize bakacağız. çıtayı koyanlar olarak kendimizden başlayacağız en ağır eleştiriye...
