211
ilk maçımı oktay mahmuti zamanında yenilmez armada partizan'a karşı oynarken izlediğim büyülü salon. giriş yaptığımda, ilk ayak bastığımda benchin arkasında ultraslan'ın arasına girmiştim arkadaşların zoruyla. (bir daha da ultraslan tarafında maç izlemedim). hiç oturmadığımı hatırlıyorum, bir de 'we are the best' bestesini sürekli söylediğimizi hatırlıyorum. sonraları çokça maç izledim. ergin hocalı eurocup serüveninde final maçı hariç her maçı seyrettim. bir an bile umudumu yitirmedim. en son oynadığımız maçtan bir süre sonra önünden geçtim, fotoğrafladım ve bende anı olarak kaldı. çok özleyeceğim. şimdiden özledim bile. bize, takımımıza karakter katan bir yerdi. erkek ve kadın basketbol takımlarımızın şampiyonluklarını yaşadığı yeri hiç unutmayacağım. hakikaten seni yıkan dozerin ..
(bkz: unutamadım unutmadım seni)
(bkz: unutamadım unutmadım seni)
