14159
bizim türk insanı olarak, genellikle maziden kopamama, maziden medet ummak gibi alışkanlıklarımız var. misal mustafa kemal atatürk gibi. aradan neredeyse 80 sene geçmesine rağmen hala biz hala onu bekliyor, kalkıp yanlış gider bir şeyleri düzeltmesini bekliyoruz. o çok büyük bir liderdi fakat artık yok ve biz içimizden artık onun felsefelerini benimsemiş bir lider çıkarmalıyız.
fatih terim olayının da buna benzediğini düşünmekteyim, sürekli tembellik peşinde, hazıra konma peşinde olduğumuz için, tarihimizin en başarılı antrenörünü her dara düştüğümüzde çağırıyoruz ve sanıyorum kendisi vefat edene dek bu böyle devam edecek.
ben hayatın hep çok kısa olduğuna inandım, kimseye kin veya nefret güdecek kadar vaktim olmadığını düşündüm. yapılanları unutmadım elbette, onları hep aklımın bir köşesine kazıdım. tudor'un gidişine üzülen belki buradaki az sayıda insandan biriyim, çalışan ve yenilikçi insanları sevdiğim için olabilir. kadronun onun elinde büyümesini istedim ama olmadı sağlık olsun.
fatih terim'in egosundan, kabadayı tavırlarından, kişiliğinden pek haz etmem. özellikle siyasi görüşüm nedeniyle rte belgeseline çıktıktan sonra kendisine olan görüşüm tamamen negatifleşmişti.
bu son kebapçı olaylarından sonra cidden üzerine bir kampanya yapıldığı düşünüyorum, bayağı bir üzerine oynandı, yalnızlaştırıldı belki de insanların dediği gibi 15 temmuz olayına yeterli desteği vermediği için üzeri çizildi, bilemiyorum.
"ahımız var hocam" diyenlerin çoğu sanıyorum onun bu durumlara düşmesine biraz sevindiler, haklı olabilirler ben bile yaptıklarının (kişilik olarak) bir şekilde geri dönüp onu bulduğunu düşündüm.
burada sanıyorum daha önce kendisi hakkında "kesinlikle gelmesini istemiyorum" yazmıştım. dün telefonu elime alana kadar da hala öyleydi. malum tweetleri gördükten sonra uzandığım yerden doğruldum, heyecanlandım, dudaklarımı kemirmeye başladım.
kendisinin kişiliğinden, karakterinden, kibirinden hiç haz etmediğim, dönüşünü kesinlikle tekrar istemediğim halde o tiviti, resmi twitter hesabının kupa ile " burada kalmıştık hocam" tivitinden sonra samimiyetle söyleyeyim sevindim.
hani kalp ile beyin arasında bazı duygular, insanlar hakkında fikir ayrılıkları olur tam o durumu yaşadım ve yaşıyorum. büyük ihtimal imza töreninde gözlerim dolacak, içimden "yuvana hoşgeldin " diyeceğim.
biliyorum bu hayatta en büyük amaç, şampiyon olmak ya da şampiyonlar liginde gruptan çıkmak değil ama tuttuğun takımının başarılı olduğu görmek, bu hayatta benim aldığım en büyük hazlardan biri. kulübün durumu da pek iç açıcı değil bildiğiniz üzere. o yüzden yine buluştuk onunla, bir silkelenmeye ihtiyacımız var ve onun kılavuzluğu bu yolda bize yardım edebilir.
son olarak bunlarının hepsinin nedeni ortak payda galatasaray, o kadar büyük bir sevgiyle dolu ki içim, başına nefret ettiğin bir karakter bile geçse, sana "bunları sineye çek şimdilik " dedirtiyor.
70'inden sonra bir insan değişmez ama umarım az daha olsa hatalarından ders çıkartmıştır, bakalım bekleyip görmekten başka şansımız yok.
fatih terim olayının da buna benzediğini düşünmekteyim, sürekli tembellik peşinde, hazıra konma peşinde olduğumuz için, tarihimizin en başarılı antrenörünü her dara düştüğümüzde çağırıyoruz ve sanıyorum kendisi vefat edene dek bu böyle devam edecek.
ben hayatın hep çok kısa olduğuna inandım, kimseye kin veya nefret güdecek kadar vaktim olmadığını düşündüm. yapılanları unutmadım elbette, onları hep aklımın bir köşesine kazıdım. tudor'un gidişine üzülen belki buradaki az sayıda insandan biriyim, çalışan ve yenilikçi insanları sevdiğim için olabilir. kadronun onun elinde büyümesini istedim ama olmadı sağlık olsun.
fatih terim'in egosundan, kabadayı tavırlarından, kişiliğinden pek haz etmem. özellikle siyasi görüşüm nedeniyle rte belgeseline çıktıktan sonra kendisine olan görüşüm tamamen negatifleşmişti.
bu son kebapçı olaylarından sonra cidden üzerine bir kampanya yapıldığı düşünüyorum, bayağı bir üzerine oynandı, yalnızlaştırıldı belki de insanların dediği gibi 15 temmuz olayına yeterli desteği vermediği için üzeri çizildi, bilemiyorum.
"ahımız var hocam" diyenlerin çoğu sanıyorum onun bu durumlara düşmesine biraz sevindiler, haklı olabilirler ben bile yaptıklarının (kişilik olarak) bir şekilde geri dönüp onu bulduğunu düşündüm.
burada sanıyorum daha önce kendisi hakkında "kesinlikle gelmesini istemiyorum" yazmıştım. dün telefonu elime alana kadar da hala öyleydi. malum tweetleri gördükten sonra uzandığım yerden doğruldum, heyecanlandım, dudaklarımı kemirmeye başladım.
kendisinin kişiliğinden, karakterinden, kibirinden hiç haz etmediğim, dönüşünü kesinlikle tekrar istemediğim halde o tiviti, resmi twitter hesabının kupa ile " burada kalmıştık hocam" tivitinden sonra samimiyetle söyleyeyim sevindim.
hani kalp ile beyin arasında bazı duygular, insanlar hakkında fikir ayrılıkları olur tam o durumu yaşadım ve yaşıyorum. büyük ihtimal imza töreninde gözlerim dolacak, içimden "yuvana hoşgeldin " diyeceğim.
biliyorum bu hayatta en büyük amaç, şampiyon olmak ya da şampiyonlar liginde gruptan çıkmak değil ama tuttuğun takımının başarılı olduğu görmek, bu hayatta benim aldığım en büyük hazlardan biri. kulübün durumu da pek iç açıcı değil bildiğiniz üzere. o yüzden yine buluştuk onunla, bir silkelenmeye ihtiyacımız var ve onun kılavuzluğu bu yolda bize yardım edebilir.
son olarak bunlarının hepsinin nedeni ortak payda galatasaray, o kadar büyük bir sevgiyle dolu ki içim, başına nefret ettiğin bir karakter bile geçse, sana "bunları sineye çek şimdilik " dedirtiyor.
70'inden sonra bir insan değişmez ama umarım az daha olsa hatalarından ders çıkartmıştır, bakalım bekleyip görmekten başka şansımız yok.
