285
kimsin sen bu koskocaman evren içinde, nedir seni özel kılan ki diye sorduğumda kendime, verebildiğim önemli cevaplardan biri. galatasaray taraftarıyım ben.
velet halimle, fikstüründen habersiz, öyle bütün maçlarını takip etmeden, şimdilerde efsane olmuş o gollerin kimlere atıldığını bilmeden sevdim. hakan şükür ü bilirdim bi, ki yeter de artardı çoğunlukla. sonra futbolun sadece futbol olmadığını anladığım yıllarda önemi de sevgisi de arttı takımımın. bugünlerdeyse galatasaray taraftarı değil galatasaray aşığı olduğum endişesini taşıyorum. haşa! endişe dediğim beni yıpratan üzen bir durum değil tabi. sadece zaman zaman annemin beni koruduğu gibi koruduğumu görüyorum bu takımı. hani çocuğu bir kabahat yapar da, evde veririm ben onun cezasını deyip ele karşı savunan, eve gelince de ah be evladım yapma böyle bir daha , neyse al ye şu reçelli ekmeği bakayım diyen bir anne gibi * elimde değil. kızmak şöyle dursun, belki zaman zaman haklı yere kulağını çekecek olanları bile görmeye dayanamıyorum. ben arkamı döneyim sen öyle söyle söyleyeceklerini diyorum hiç olmadı. belki doğru belki yanlış yapıyorum. değer verdiğim şey ben arkasında durmasam ortada kalacakmış gibi geliyor ama ne yapayım? karşıma alıyorum bu yüzden aslında benimle aynı fikre sahip olan pek çok insanı. galatasaray taraftarı değil de aşığıyım galiba deme sebebimde bu noktada ortaya çıkıyor zaten. aynı renklere gönül vermişiz, aynı anda tüylerimiz diken diken oluyor, 17 mayıs doğumgünlerimizle eşdeğer muhtemelen ama neden o mantıklı bir şekilde eksiğimiz şudur hatamız da budur diyebilirken ben o cümleyi kurduğumda kendime uyuz oluyorum? yo hayır, kesinlikle ben daha çok seviyorum senden demek değil derdim . sadece mantıklı eleştirileri okudukça ben neden yapamıyorum diye bir iç hesaplaşma yaşamak ve günah çıkarma kısmını da sözlük sayesinde halletmek diyelim.
neyse, içlerinden biri olmaktan gurur duyulan, bazılarının daha objektif bazılarının da daha insaflı olması gerektiğine inandığım * yaşayacağı pek çok mutluluğun uzaktan uzaktan göz kırptığı özel insanlardır galatasaray taraftarı. gece gece millet fosur fosur uyurken gelip burada içindeki coşkuyu, hırsı, özlemi, aşkı kelimelere dökmeye çalıştıklarına bakılırsa biraz da kaçıklardır *
velet halimle, fikstüründen habersiz, öyle bütün maçlarını takip etmeden, şimdilerde efsane olmuş o gollerin kimlere atıldığını bilmeden sevdim. hakan şükür ü bilirdim bi, ki yeter de artardı çoğunlukla. sonra futbolun sadece futbol olmadığını anladığım yıllarda önemi de sevgisi de arttı takımımın. bugünlerdeyse galatasaray taraftarı değil galatasaray aşığı olduğum endişesini taşıyorum. haşa! endişe dediğim beni yıpratan üzen bir durum değil tabi. sadece zaman zaman annemin beni koruduğu gibi koruduğumu görüyorum bu takımı. hani çocuğu bir kabahat yapar da, evde veririm ben onun cezasını deyip ele karşı savunan, eve gelince de ah be evladım yapma böyle bir daha , neyse al ye şu reçelli ekmeği bakayım diyen bir anne gibi * elimde değil. kızmak şöyle dursun, belki zaman zaman haklı yere kulağını çekecek olanları bile görmeye dayanamıyorum. ben arkamı döneyim sen öyle söyle söyleyeceklerini diyorum hiç olmadı. belki doğru belki yanlış yapıyorum. değer verdiğim şey ben arkasında durmasam ortada kalacakmış gibi geliyor ama ne yapayım? karşıma alıyorum bu yüzden aslında benimle aynı fikre sahip olan pek çok insanı. galatasaray taraftarı değil de aşığıyım galiba deme sebebimde bu noktada ortaya çıkıyor zaten. aynı renklere gönül vermişiz, aynı anda tüylerimiz diken diken oluyor, 17 mayıs doğumgünlerimizle eşdeğer muhtemelen ama neden o mantıklı bir şekilde eksiğimiz şudur hatamız da budur diyebilirken ben o cümleyi kurduğumda kendime uyuz oluyorum? yo hayır, kesinlikle ben daha çok seviyorum senden demek değil derdim . sadece mantıklı eleştirileri okudukça ben neden yapamıyorum diye bir iç hesaplaşma yaşamak ve günah çıkarma kısmını da sözlük sayesinde halletmek diyelim.
neyse, içlerinden biri olmaktan gurur duyulan, bazılarının daha objektif bazılarının da daha insaflı olması gerektiğine inandığım * yaşayacağı pek çok mutluluğun uzaktan uzaktan göz kırptığı özel insanlardır galatasaray taraftarı. gece gece millet fosur fosur uyurken gelip burada içindeki coşkuyu, hırsı, özlemi, aşkı kelimelere dökmeye çalıştıklarına bakılırsa biraz da kaçıklardır *
