2069
4 kasım 2016 galatasaray istanbul başakşehir maçı sonrasındaki üzüntümün asıl sebebi olan hocamızdır. sene başından itibaren tribünden canlı izlediğim takımımdan çok ümitli olmamın en önemli sebebi ön alanda yaptığımız takım halinde pres ve kaptığımız toplarla rakipleri çok bunaltmamız ve zor duruma düşürmemizdi.
ne var ki bu özelliğimizi gün geçtikçe kaybediyoruz hatta kaybettik bile. haftada sadece bir maç oynayan bir takım için yorgunluktan bahsetmek pek doğru olmaz değil mi... belki de özellik falan değildi bir iki maça has bir durumdu.
başakşehir maçını izlerken neden önde baskı yapmıyoruz diye tribünde kriz geçirdim. rakibin defansı ayağı çok düzgün adamlardan mı kurulu? uğur, yalçın, bekir, ferhat... rakibi bu kadar geride karşılamaya ne gerek vardı ki? bu kadar mı korktuk visca dan, mossoro dan ve diğerlerinden. resmen taktik olarak onları durdurmaya çıktığımız bir maç izledik. hazmedemediğim mağlubiyetlerden biri oldu. hocamız bu taktikle çıkmadı diyelim. takım oyun tutturamadı diyelim. değişiklikler ile takıma etki etmeye çalışmak bu kadar zor mu? bu kadar beklemeye gerek var mı? ligin 10. haftasındayız arkadaş kaybetsen ne olur ki... hiç! ama teslim olmuş görüntüsünü kabul edemem.
ne var ki bu özelliğimizi gün geçtikçe kaybediyoruz hatta kaybettik bile. haftada sadece bir maç oynayan bir takım için yorgunluktan bahsetmek pek doğru olmaz değil mi... belki de özellik falan değildi bir iki maça has bir durumdu.
başakşehir maçını izlerken neden önde baskı yapmıyoruz diye tribünde kriz geçirdim. rakibin defansı ayağı çok düzgün adamlardan mı kurulu? uğur, yalçın, bekir, ferhat... rakibi bu kadar geride karşılamaya ne gerek vardı ki? bu kadar mı korktuk visca dan, mossoro dan ve diğerlerinden. resmen taktik olarak onları durdurmaya çıktığımız bir maç izledik. hazmedemediğim mağlubiyetlerden biri oldu. hocamız bu taktikle çıkmadı diyelim. takım oyun tutturamadı diyelim. değişiklikler ile takıma etki etmeye çalışmak bu kadar zor mu? bu kadar beklemeye gerek var mı? ligin 10. haftasındayız arkadaş kaybetsen ne olur ki... hiç! ama teslim olmuş görüntüsünü kabul edemem.
