944
dört günlük iki deplasmanlı seferin ardından döndüğü istanbul'da izin gününü allso'da çocuklarla geçiren büyük karakterli güzel insan. metin oktay için söylenir hep, galatasaray taraftarını iki direk arasından çıkarmıştır diye. hatta taraftarlığı o yıllarda başlamış insanlar "biz metin oktay galatasaraylısıyız" diye tanımlar kendilerini. galatasaray'a geldiği ilk yıllarda onun için "kızların metin oktay'ı" yakıştırması yapılırdı. henüz dizini iki kere paramparça etmeden, herşeye en başından başlamak zorunda kalmadan, aslında kendisi dahil birçok şeyle mücadele ederken duvardan duvara fırlatılmadan önce..
belki galatasaray kadın basketbol takımının kemik taraftar kitlesini iki pota arasından çıkaramadı. çoğu maçta "12bin kırmızı koltuk" koreografisi hala sürmeye devam ediyor. gel gelelim "ışıl alben galatasaraylısı" diye bir kavramdan bahsetmek mümkün. kendisinden dolayı takımı, maçlarını takip eden birçok taraftar var. daha da önemlisi kendisini "idol" olarak gören, hayranlık duyan, deyim yerindeyse onun için çıldıran bir sürü çocuk var. galatasaray gibi bir takımda oynayıp, bu "profesyonel" dönemde taraftar yönünüzü ortaya koymaktan çekinmiyorsanız, hele bir de farklı bir tarzınız varsa bir şekilde bir hayran kitlesine sahip olmanız kaçınılmazdır. gel gelelim kadın basketbol gibi medyada neredeyse hiç yer bulmayan bir branşta olup bunca çocuğun sevgisini/ilgisini kazanabilmek hem çaba hem de meziyet gerektiren bir durum.
bu arada sanırım kendisi yanında dudağımı kemirdiğim tek insan. filmlerde falan insanların dudak kemirmesi olayını her gördüğümde "uydurma" ve "abartı" bir mimik sanırdım.
taa ki kendisinin yanındayken çekilmiş fotoğraflarımdan birinde dudağımı kemirdiğimi görene kadar...
belki galatasaray kadın basketbol takımının kemik taraftar kitlesini iki pota arasından çıkaramadı. çoğu maçta "12bin kırmızı koltuk" koreografisi hala sürmeye devam ediyor. gel gelelim "ışıl alben galatasaraylısı" diye bir kavramdan bahsetmek mümkün. kendisinden dolayı takımı, maçlarını takip eden birçok taraftar var. daha da önemlisi kendisini "idol" olarak gören, hayranlık duyan, deyim yerindeyse onun için çıldıran bir sürü çocuk var. galatasaray gibi bir takımda oynayıp, bu "profesyonel" dönemde taraftar yönünüzü ortaya koymaktan çekinmiyorsanız, hele bir de farklı bir tarzınız varsa bir şekilde bir hayran kitlesine sahip olmanız kaçınılmazdır. gel gelelim kadın basketbol gibi medyada neredeyse hiç yer bulmayan bir branşta olup bunca çocuğun sevgisini/ilgisini kazanabilmek hem çaba hem de meziyet gerektiren bir durum.
bu arada sanırım kendisi yanında dudağımı kemirdiğim tek insan. filmlerde falan insanların dudak kemirmesi olayını her gördüğümde "uydurma" ve "abartı" bir mimik sanırdım.
taa ki kendisinin yanındayken çekilmiş fotoğraflarımdan birinde dudağımı kemirdiğimi görene kadar...
