127
soyle dedirtiyor steinbeck baskahramanına, hem de jim'in olumunun ardından;
''bu kavga hic bitmeyecek.''
roller degisse de zamanın girdabinda, ve hatta fiziksel sartlar alabildigine zorlasa da bu yola yuregini koyanları, bu kavganın hic bitmeyecek olması, zamanın sonsuzluguyla ilgili en güzel teselli zannımca..
roller dedik ya, üzerimize zamanın ileriye dogru sarmaya basladıgı ilk andan itibaren, farklı platformlarda üzerimize bicilen roller, iste o roller icin hem de hic prova yapmadan oynadıgımız o roller icin, üzerimize bicilmis elbisenin en güzel rengi sarıyla kırmızı.
öyle ki, birileri cıkıp is bilmezlikleriyle, bu elbiseye leke sürmek isteyenlere malzeme sunsa da, bu sevdayı tertemiz sürdürenlerin kavgasının sürekliligini gormek, hem de dört duvarın arasında ve kapana kısılmıs bır aslan gibi, en güzel tasavvuru dısarıya dair düslerin..
kavga sürüyor iste, arada dibe vururken dahi, yine de eskisinden daha güclü olmak dusturuyla, tabii daha da kırmızı.
bilir gün ısıgı yuzune vurmadan güne merhaba demek zorunda olunlar, yani sarıya, gunese muhtac olanlar, o karanlıgın vehametini. iste o sarıyı her sabah yureginde hisseder gibi, daha gunes kendini elevermemisken, biz ademogluna.
soyle diyor george orwell; ''gelecegi olmamasına karsın, bu durumu sürdürmek, hava oldugu sürece soluk almak gibi iclerindeki en güclü icgüdüydü.''
bu da bizim icgüdümüz iste, o guzelim kirmiziyi gorup duygulanmak, en güclu ıcgudumuz yani, soluk aldıgımız surece icimizden sokup atılamayacak, alabildigine asil, alabildigine vazgecilmez..
ve oyle ki, yat saatini dinlemeyip, kazan macının sonucunu ogrenmek icin er gazinosuna kacmak gibi, devrenden gazinonun anahtarını alarak.
inatla hayatını baskalarının hem de net kurallarla belirledigi zaman dilimlerinde bile, zihninin en ücra kösesini bile galatasaraya gore belirlemek gibi..
yürüyoruz iste, nerede yasıyor ve yasatılıyorsak..
ve galatasaray da yuruyor, dolu dizgin, ve hafif heyecanlar katarak omrumuze, yani sanılanın aksine, askların en karsılıklısını yasatarak alabildigine..
kavgamız yürekli bir sekilde surmekte, sürecek de ebediyen, üstelik olasılıksız olanın bu kırmızı diyara hic bir zaman ugramayacagının bilmenin vakur durusuyla..
alman atasozunun dedigi gibi yani;
''ende gut, alles gut''.
bu yolun basi da galatasaray, sonu da galatasaray;
yuruyedurun !
''bu kavga hic bitmeyecek.''
roller degisse de zamanın girdabinda, ve hatta fiziksel sartlar alabildigine zorlasa da bu yola yuregini koyanları, bu kavganın hic bitmeyecek olması, zamanın sonsuzluguyla ilgili en güzel teselli zannımca..
roller dedik ya, üzerimize zamanın ileriye dogru sarmaya basladıgı ilk andan itibaren, farklı platformlarda üzerimize bicilen roller, iste o roller icin hem de hic prova yapmadan oynadıgımız o roller icin, üzerimize bicilmis elbisenin en güzel rengi sarıyla kırmızı.
öyle ki, birileri cıkıp is bilmezlikleriyle, bu elbiseye leke sürmek isteyenlere malzeme sunsa da, bu sevdayı tertemiz sürdürenlerin kavgasının sürekliligini gormek, hem de dört duvarın arasında ve kapana kısılmıs bır aslan gibi, en güzel tasavvuru dısarıya dair düslerin..
kavga sürüyor iste, arada dibe vururken dahi, yine de eskisinden daha güclü olmak dusturuyla, tabii daha da kırmızı.
bilir gün ısıgı yuzune vurmadan güne merhaba demek zorunda olunlar, yani sarıya, gunese muhtac olanlar, o karanlıgın vehametini. iste o sarıyı her sabah yureginde hisseder gibi, daha gunes kendini elevermemisken, biz ademogluna.
soyle diyor george orwell; ''gelecegi olmamasına karsın, bu durumu sürdürmek, hava oldugu sürece soluk almak gibi iclerindeki en güclü icgüdüydü.''
bu da bizim icgüdümüz iste, o guzelim kirmiziyi gorup duygulanmak, en güclu ıcgudumuz yani, soluk aldıgımız surece icimizden sokup atılamayacak, alabildigine asil, alabildigine vazgecilmez..
ve oyle ki, yat saatini dinlemeyip, kazan macının sonucunu ogrenmek icin er gazinosuna kacmak gibi, devrenden gazinonun anahtarını alarak.
inatla hayatını baskalarının hem de net kurallarla belirledigi zaman dilimlerinde bile, zihninin en ücra kösesini bile galatasaraya gore belirlemek gibi..
yürüyoruz iste, nerede yasıyor ve yasatılıyorsak..
ve galatasaray da yuruyor, dolu dizgin, ve hafif heyecanlar katarak omrumuze, yani sanılanın aksine, askların en karsılıklısını yasatarak alabildigine..
kavgamız yürekli bir sekilde surmekte, sürecek de ebediyen, üstelik olasılıksız olanın bu kırmızı diyara hic bir zaman ugramayacagının bilmenin vakur durusuyla..
alman atasozunun dedigi gibi yani;
''ende gut, alles gut''.
bu yolun basi da galatasaray, sonu da galatasaray;
yuruyedurun !
