14549
çok gol yeme ve genel savunma problemlerini bertaraf etmek için stoperlerini değiştirmesi istenen takım. bu konuyla ilgili daha önce bir şeyler yazmıştım. en başta çoğunluk savunmaya yardım edecek bir ön libero almamız lazım diyordu. ben bunun dahi yeterli olmayacağını söylüyordum ki şimdi artık her yerde chedjou, denayer, balta için çöp edebiyatı yapılıyor. bunun bir tık daha üstü çok gol yediğimiz için muslera'yı sorumlu tutmak ki çok şükür henüz o raddeye gelmedik. adamın kredisi olmasa çoktan o da asılmıştı gerçi.
şimdi. avrupa liglerini, büyük turnuvaları takip eden herkes rahatlıkla gözlemleyecektir ki üst seviye futbolda savunmayı yalnızca savunma oyuncularına yaptıran takım neredeyse kalmadı. bu tercihlerden değil realiteden, mecburiyetten kaynaklanmakta. zira artık kimsenin böyle bir lüksü yok. küçümsediğimiz süper ligde bile anadolu takımları sizin savunma açıklarınızdan çokça fırsat yakalayıp cezayı kesiyor. hele şampiyonlar ligi'nde zaten delik deşik ediyorlar yakaladılar mı. büyük takımların "biz x'iz, savunma yapmak bize yakışmaz" demesini beklemek biraz çağ dışı kalıyor artık, 21. yüzyıldayız zira. bir zamanlar "büyük takım tek forvetle oynar mı kardeşim"ciler vardı, sayıları zamanla azaldı modern futbolun realitelerine adapte oldukça. hayırlısıyla diğer antika huyları ve düşünceleri de yontulacak insanların.
4-2-3-1 en yaygın dizilişlerden biri olmasına rağmen oynaması en zor dizilişlerden biridir aslında. daha doğrusu eğer oyuncu profilleriniz ve oyun sisteminiz bu dizilişe uygun değilse çok sıkıntı yaşarsınız. bizim de yaşadığımız bir nevi bu aslında - özellikle savunma anlamında. bu dizilişin olmazsa olmazı; dinamik ve taktik bilgisi temel düzeyde de olsa olan oyuncular. zira ofansif karakterli bir dizilişten bahsediyoruz ve oyunun savunma yönü için kaymaları iyi yapması şart takımın. topu kaybettiğinde pes edecek, eli belinde bekleyecek, topu geri kazanmaya yardımcı olmak yerine öyle bekleyecek oyuncularla sıkıntılar yaşamanız kaçınılmaz - ki sanırım bunun örnekleri bizim takımda son dönemde bolca görüldü. bu sezondan örneklendirirsek;
- kenar oyuncularımız yasin, podolski ve sinan gümüş. malesef hepsi eğer kritik bir maç oynamıyorsak topu kaybettiklerinde savunmaya yardım etmeye gönülsüz oyuncular. hücumu ne kadar seviyorlarsa savunmayı da o kadar zorla yapıyorlar.
- forvetimiz burak ve umut. burak'tan zaten savunma konusunda bahsetmeye dahi gerek yok. umut daha istekli olsa da artık ilerleyen yaşı gereği eski güç ve direnci kalmadı.
- merkez ikiliye gelirsek selçuk ve yanında sürekli değişen ve hiçbiri ilaç olmayan oyuncular. zaten selçuk da taktiksel bilgisi olan bir oyuncu olsa da ciddi formsuz ve nazlı bir halde.
böyle bir takımı göz önüne alınca savunma oyuncularını bireysel olarak değerlendirmek bana göre büyük bir haksızlık ve yanlış. yazının da asıl anlatmak istediği nokta burada devreye giriyor: savunma bir takım işidir. savunmaya dahil olan birey sayısı arttıkça her bir bireyin kalitesinin önemi görece olarak azalmaya başlar. bir ağırlığı 10 kişiye kaldırtıp zorluğu paylaştırmak yerine neden 4-5 kişiye eziyet çektirirsiniz ki?
çok basit bir örnek vereyim. 2012-2013 sezonunu hatırlarız hepimiz. şampiyonlar ligi'nde çeyrek finale çıkıp, ligde şampiyon olduğumuz sezon. stoperleri de hatırlarız eminim. semih ve dany. evet; semih-dany ikilisiyle bu dediğim şeyleri başardık. bu adamlar chedjou'dan, denayer'den, koray'dan, balta'dan iyi olduğu için mi başardık yoksa o takımın canavar gibi bir omurgası olduğu için, topun arkasına geçti mi kimseden kolay kolay gol yemediği için mi?
yani... savunmasını toparlamak için her sene stoperleri değiştirelim kafasını bırakmamız lazım. takımın asıl ihtiyaçlarını hallettikten sonra bakılması gereken işler bunlar. çok pahalı topçulara da gerek yok. önemli olan çalışkan, dinamik bir takım oluşturmak. emin olun gerisi gelecektir. ayrıca unutmayın ki seneye şampiyonlar ligi de yok. yükü paylaştıkları sürece seneye stoperler chedjou-koray da olsa yine başarılı oluruz biz. daha iyilerini bulabileceksek onları da değiştirelim ama öncelik sıralamasını doğru kuralım.
şimdi. avrupa liglerini, büyük turnuvaları takip eden herkes rahatlıkla gözlemleyecektir ki üst seviye futbolda savunmayı yalnızca savunma oyuncularına yaptıran takım neredeyse kalmadı. bu tercihlerden değil realiteden, mecburiyetten kaynaklanmakta. zira artık kimsenin böyle bir lüksü yok. küçümsediğimiz süper ligde bile anadolu takımları sizin savunma açıklarınızdan çokça fırsat yakalayıp cezayı kesiyor. hele şampiyonlar ligi'nde zaten delik deşik ediyorlar yakaladılar mı. büyük takımların "biz x'iz, savunma yapmak bize yakışmaz" demesini beklemek biraz çağ dışı kalıyor artık, 21. yüzyıldayız zira. bir zamanlar "büyük takım tek forvetle oynar mı kardeşim"ciler vardı, sayıları zamanla azaldı modern futbolun realitelerine adapte oldukça. hayırlısıyla diğer antika huyları ve düşünceleri de yontulacak insanların.
4-2-3-1 en yaygın dizilişlerden biri olmasına rağmen oynaması en zor dizilişlerden biridir aslında. daha doğrusu eğer oyuncu profilleriniz ve oyun sisteminiz bu dizilişe uygun değilse çok sıkıntı yaşarsınız. bizim de yaşadığımız bir nevi bu aslında - özellikle savunma anlamında. bu dizilişin olmazsa olmazı; dinamik ve taktik bilgisi temel düzeyde de olsa olan oyuncular. zira ofansif karakterli bir dizilişten bahsediyoruz ve oyunun savunma yönü için kaymaları iyi yapması şart takımın. topu kaybettiğinde pes edecek, eli belinde bekleyecek, topu geri kazanmaya yardımcı olmak yerine öyle bekleyecek oyuncularla sıkıntılar yaşamanız kaçınılmaz - ki sanırım bunun örnekleri bizim takımda son dönemde bolca görüldü. bu sezondan örneklendirirsek;
- kenar oyuncularımız yasin, podolski ve sinan gümüş. malesef hepsi eğer kritik bir maç oynamıyorsak topu kaybettiklerinde savunmaya yardım etmeye gönülsüz oyuncular. hücumu ne kadar seviyorlarsa savunmayı da o kadar zorla yapıyorlar.
- forvetimiz burak ve umut. burak'tan zaten savunma konusunda bahsetmeye dahi gerek yok. umut daha istekli olsa da artık ilerleyen yaşı gereği eski güç ve direnci kalmadı.
- merkez ikiliye gelirsek selçuk ve yanında sürekli değişen ve hiçbiri ilaç olmayan oyuncular. zaten selçuk da taktiksel bilgisi olan bir oyuncu olsa da ciddi formsuz ve nazlı bir halde.
böyle bir takımı göz önüne alınca savunma oyuncularını bireysel olarak değerlendirmek bana göre büyük bir haksızlık ve yanlış. yazının da asıl anlatmak istediği nokta burada devreye giriyor: savunma bir takım işidir. savunmaya dahil olan birey sayısı arttıkça her bir bireyin kalitesinin önemi görece olarak azalmaya başlar. bir ağırlığı 10 kişiye kaldırtıp zorluğu paylaştırmak yerine neden 4-5 kişiye eziyet çektirirsiniz ki?
çok basit bir örnek vereyim. 2012-2013 sezonunu hatırlarız hepimiz. şampiyonlar ligi'nde çeyrek finale çıkıp, ligde şampiyon olduğumuz sezon. stoperleri de hatırlarız eminim. semih ve dany. evet; semih-dany ikilisiyle bu dediğim şeyleri başardık. bu adamlar chedjou'dan, denayer'den, koray'dan, balta'dan iyi olduğu için mi başardık yoksa o takımın canavar gibi bir omurgası olduğu için, topun arkasına geçti mi kimseden kolay kolay gol yemediği için mi?
yani... savunmasını toparlamak için her sene stoperleri değiştirelim kafasını bırakmamız lazım. takımın asıl ihtiyaçlarını hallettikten sonra bakılması gereken işler bunlar. çok pahalı topçulara da gerek yok. önemli olan çalışkan, dinamik bir takım oluşturmak. emin olun gerisi gelecektir. ayrıca unutmayın ki seneye şampiyonlar ligi de yok. yükü paylaştıkları sürece seneye stoperler chedjou-koray da olsa yine başarılı oluruz biz. daha iyilerini bulabileceksek onları da değiştirelim ama öncelik sıralamasını doğru kuralım.
