50
bende uzunca bir hikayesi olan maçtan bahsediyoruz. şampiyonlar ligi maçlarına işten yarım gün izin alıp ankara'dan arabayla gelir ve giderdik. dönemin koşullarını göz önünde bulundurup bir kere de rahat gidip gelelim diyerek uçak bileti aldığımız maçtır.
ancak o gün kar yağmasından mütevellit sabiha gökçen'den arena'ya zor bela ulaşmıştık. o an maceranın orada bittiğini sanarak maçı izlemeye konulmuştuk. sonra hepimizin bildiği erteleme vakası gerçekleşti. yoğun kar yağışı sebebiyle gece 01.00'da kalkacak uçağa yetişmek için koştur yola döküldük. taksiler götürmüyor, otoparka dönen köprüde onlarda dönüyor :) velhasıl metro-metrobüs kombinasyonu ile havaalanına kendimizi attık uçak geç kalktı, ankara'ya indi yarım saat kapıları açılmadı. sözde uçakla gelip daha fazla uyuyacaktık. yine ancak saat 04.00'te eve varabildim.
gündüz gözler balon geldik işe(bu kısım ilbdiğin iş işte) sonra ofiste bir elemanla maç saatinde maçı açtık ses kapalı izliyoruz arada birileri gelip birşeyler soruyor bana bende çaktırmadan cevap verme peşindeyim. sonra wes çakar, ben yönetim katı çalışıyor zannediyordum patronların ofisten bir bağırtı kopar, üretimden bir patırtı duyarım, ben tabi içime doğru bağırıyorum. mutluluktan nasıl bir hal aldıysa sıfatım herkes sorar olmuştu hayırdır bugün sen neden bukadar mutlusun? diye. işte öyle güzel bir gün setiydi bu maç ve hikayesi.
ancak o gün kar yağmasından mütevellit sabiha gökçen'den arena'ya zor bela ulaşmıştık. o an maceranın orada bittiğini sanarak maçı izlemeye konulmuştuk. sonra hepimizin bildiği erteleme vakası gerçekleşti. yoğun kar yağışı sebebiyle gece 01.00'da kalkacak uçağa yetişmek için koştur yola döküldük. taksiler götürmüyor, otoparka dönen köprüde onlarda dönüyor :) velhasıl metro-metrobüs kombinasyonu ile havaalanına kendimizi attık uçak geç kalktı, ankara'ya indi yarım saat kapıları açılmadı. sözde uçakla gelip daha fazla uyuyacaktık. yine ancak saat 04.00'te eve varabildim.
gündüz gözler balon geldik işe(bu kısım ilbdiğin iş işte) sonra ofiste bir elemanla maç saatinde maçı açtık ses kapalı izliyoruz arada birileri gelip birşeyler soruyor bana bende çaktırmadan cevap verme peşindeyim. sonra wes çakar, ben yönetim katı çalışıyor zannediyordum patronların ofisten bir bağırtı kopar, üretimden bir patırtı duyarım, ben tabi içime doğru bağırıyorum. mutluluktan nasıl bir hal aldıysa sıfatım herkes sorar olmuştu hayırdır bugün sen neden bukadar mutlusun? diye. işte öyle güzel bir gün setiydi bu maç ve hikayesi.
