2065
galatasaray heyecanımız ne öldü ne de yaşıyor. mustafa denizli ile beraber araf duygusunu yaşıyorum. araftayım sayın denizli. bu adam beşiktaşlı yada profesyonel. artık her neyse. emin olduğum tek nokta galatasaraylı filan değil. kalbi galatasaray için atmıyor. halbuki galatasaray'da teknik direktör olmanın ilk ve tartışmaya kapalı şartı galatasaraylı olmaktır. tabii dünya markası bir yabancı antrenör değil ise. zaten onlar da galatasaray ile tanışınca, zamanla galatasaraylı oluyorlar. galatasaray futbol takımı bir çocuk ise mustafa denizli bu çocuğun annesi değil dadısıdır. dünyanın en iyi dadısını bile getirsen, hiç biri en kötü anne etmez. karşılıksız günahını bile vermez. yarın öbür gün çekip gitmek hep aklının bir köşesinde olduğu için hayrına bir çivi bile çakmaz.
ey denizli senin kariyerinde çalıştırdığın en büyük takım galatasaray ise, iki de bir yok ''kariyerimi riske attım'' gibi saçma sapan cümleler kurma. aksine galatasaray kendini riske attığı apaçık ortada. şimdi değil, sezon sonu lütfen kariyerini de al git. lütfen.
(bkz: galatasaray bir his takımıdır)
edit: ulan bir kere de yanılalım be: (bkz: mustafa denizli/@football). defol git kardeşim, pişkinlik yapıp para filan da isteme.
ey denizli senin kariyerinde çalıştırdığın en büyük takım galatasaray ise, iki de bir yok ''kariyerimi riske attım'' gibi saçma sapan cümleler kurma. aksine galatasaray kendini riske attığı apaçık ortada. şimdi değil, sezon sonu lütfen kariyerini de al git. lütfen.
(bkz: galatasaray bir his takımıdır)
edit: ulan bir kere de yanılalım be: (bkz: mustafa denizli/@football). defol git kardeşim, pişkinlik yapıp para filan da isteme.
