1365
şebnem ferah'tan hoşçakal şarkısı çalarken (https://www.youtube.com/watch?v=O1yz2I8Dit0 ), ev sahipliği yaptığı son maçta, koca koca adamların gözyaşlarıyla suladığı, eşşek kadar heriflerin dudak büze büze ağladığı, bir kesim hatıra sökmek peşindeyken bir kısmının ellerini başının arasına koyarak hıçkıra hıçkıra ağladığı, gitmek zorunda olmanın en ağır geldiği yer olan; mabed...
ali sami yen'de son maç dendiğinde, soğuk yüzler, şaşkın bakışlar, "ee abi şimdi bir daha buraya gelemeyecek miyiz?" diyen insanlar canlanıyor gözümde.
* sokak'tan çıkıp ali sami yen'e yürüdük, gidene kadar yolda sevgimizi haykırdık. güldük, eğlendik, çift turnike yaptık. ufak çocukları kardeşimiz gibi stada soktuk. turnikeden sonra tribüne giden yolu hayal meyal hatırlıyorum.
kar yağdığında kürekle geliriz dediğimiz, deplasman tribününden eski açık'a fırlatılan şeylerle zaman zaman yaralandığımız, ama en büyük yarayı geri dönmemek üzere kapıdan çıkıp, kafamızı kaldırıp heybetine baktığımızda aldığımız yuva, ev.
biz ki zaten eşyalarından ayrılırken bile üzülen, eski oturduğu evlerinden taşınırken çocukluğunu oralara terk etmiş insanlardık, bize yapılır mıydı bu?
ali sami yen'de son maç dendiğinde, soğuk yüzler, şaşkın bakışlar, "ee abi şimdi bir daha buraya gelemeyecek miyiz?" diyen insanlar canlanıyor gözümde.
* sokak'tan çıkıp ali sami yen'e yürüdük, gidene kadar yolda sevgimizi haykırdık. güldük, eğlendik, çift turnike yaptık. ufak çocukları kardeşimiz gibi stada soktuk. turnikeden sonra tribüne giden yolu hayal meyal hatırlıyorum.
kar yağdığında kürekle geliriz dediğimiz, deplasman tribününden eski açık'a fırlatılan şeylerle zaman zaman yaralandığımız, ama en büyük yarayı geri dönmemek üzere kapıdan çıkıp, kafamızı kaldırıp heybetine baktığımızda aldığımız yuva, ev.
biz ki zaten eşyalarından ayrılırken bile üzülen, eski oturduğu evlerinden taşınırken çocukluğunu oralara terk etmiş insanlardık, bize yapılır mıydı bu?
