sözlükçülerin 11 aralık 2013 hikayeleri

üniversiteye hazırlandığım sene. akşam maçı izliyoruz evde amcamlar babamlar he beraberiz. maç yarına ertelendi ve o anda ne olursa olsun gidicem dedim. ertesi sabah kalktım formamı geçirdim üstüme gittim dershaneye. sınıftaki fenerliler beşiktaşlılar dalga geçiyor yenileceksiniz diye. ne hadlerineyse şikecilerin. neyse kombine ya da bilet olmadan girilmeyecek lafları dolanmaya başladı ortalıkta, ben de kendimi garantiye alacağım ya çalışan gelemeyecek bi arkadaşımdan gittim 2 kombineyi aldım stada doğru yola çıktım. heyecanı anlatamıyorum çünkü hepimiz yaşadık anlatılmaz o duygu. mecidiyeköyde arkadaşımla buluştum. bindik metroya heyecan arttıkça arttı tabi. aktarma sırasında sıra bize gelene kadar 4 metro gitti en sonunda bindik ama hepimiz cama yapışmış sinekler gibiyiz. allahtan kız olduğumuz için oturun diye yer verenlerimiz çıktı. metrodan indiğimizde maçın başlamasına 4 dakika kalmıştı, başladık arkadaşımla koşmaya. çünkü kaçırmak istemiyorum hiçbir anını. karlı hava her yer sulu kar tabi biz koşarken ikimiz birden sen düş. dizlerimize kadar islandik tabi. tam geldik bu taraftan almıyoruz demesinler mi haydaaa biz yine koştur koştur pegasus tribününe. neyse tribune geldik maçı izlemeye başladık ama ayaklar ıslak, üst ıslak biz tir tir titriyoruz. sigara dumanından nefret ederim ama yanımda sigara için çocuğun sigarasının sıcaklığına hasretim yani. sona geliyorum atağa kalkıyoruz, atak yapıyorlar derken dakika oldu 85. annem arıyor açtım efendim anne dedim 'atamadık mı daha kızım' dedi, 'yok anne bekliyoruz hala son dakikalar' dedim. annem de 'hasta olmasan bari' dedi, o sırada bizim atak başladı anne kapat gol geliyor aricam seni dedim kapadım. telefonu kapattıktan sonra hatırladığım tek şey gözlerimden akan yaşlar ve o havaya rağmen bir anda her yeri inleten mükemmel taraftar.
iyi ki varsın galatasaray, iyi ki galatasaraylıyız.

dipnot: düşüp ıslanınca ve ayaklarım saatlerce ıslak kalınca 1 hafta böbrek ağrısı çektim ama değdi.