sözlükçülerin 11 aralık 2013 hikayeleri

ben 10 aralık gecesi tribünde olup bir sonraki gün işten dolayı maça gidemeyenlerdenim. 10 aralık gecesi maç durup hakem ve oyuncular soyunma odasına girdiğinde ne olacak diye beklemiştik. normalde kaybolan çizgiler belirginleştirilir ve maç devam eder, kar altında oynanan maçların rutini budur. ama o gün maçı ertesi güne bırakmak da böyle tarihi bir olayın yaşanmasına sebep oldu işte. olağanüstü şeylerin olacağı da birkaç dakika içerisinde bastıran o kardan belliymiş meğer.

stattan çıkıp eve giderken de görevini tamamlayamamış bir insanın iç huzursuzluğu vardı içimde. maçın bir sonraki gün gündüz saatinde oynanacağını öğrenmem sonrası da "bomboş stata oynarız aq o saatte kim gidicek maça?" dedim kendi kendime. 11 aralık günü ise iş yerinde yalnızdım, o yüzden de rahat rahat ekran karşısına kurulup maçı takip edebildim. patron o gün ofiste olsaydı (üstelik fenerli) hafızamda bu kadar yer edebilen bir maç olmanın çok uzağında kalabilirdi. çünkü drogba'nın indirip sneijder'in bitirdiği o top sonrası kendimi kaybedemezdim veya rahat yarım saat gol diye haykıramazdım. işin garibi o dakikalarda ne kadar sevinip hoplayıp zıplasam da hala yeteri kadar sevinememişim gibi geliyordu.

gerçekten de bir şampiyonlar ligi maçı olmasının çok ötesinde, galatasaray'ın ete kemiğe bürünmüş haliydi o gün.