10588
aslında bu başlığa sonsuza dek hiçbir şey yazmamak niyetindeydim, ama öyle yoğun hislerin tesiri altındayım ki kendimi tutamıyorum. fatih terim'i çok seven ama bugün ona son derece kırgın bir galatasaraylı olarak ona sesimi duyurabileceğim tek merci burası ve burada içimden geçenleri hiçbir sansür uygulamadan yazacağım. eğer bu konu ilgi alanınıza girmiyorsa okumamanızı tavsiye ederim.
hocam senin dönemindeki maçları izlediğim her seferde duygulanıyorum, senin verdiğin güven duygusunu başka hiç kimsede bulamıyorum. halbuki ne kadar saçma sapan kararlar verdiğini, galatasaray tarihindeki en ağır iç saha mağlubiyetlerini senin yaşattığını, sinirlenince hakemi dövmek için üstüne yürüdüğünü daha dün gibi hatırlıyorum. ama inan ki o kulübeye en çok sen yakışıyorsun. lucescu da gelse, mourinho da gelse, benim gözümde galatasaray kulübesi'nin de, florya'nın da manevi sahibi sensin. belki babama benzediğinden mi böyle düşünüyorum, bilmiyorum.
hocam sen çok büyük bir adamsın, bundan 30 yıl sonra, 50 yıl sonra yıldırım demirören değil, ünal aysal değil, sen hatırlanacaksın. coşkun özarı nasıl hatırlanıyorsa, metin oktay nasıl hatırlanıyorsa, derwall nasıl hatırlanıyorsa öyle hatırlanacaksın, fakat sen bu insanlarla arana bir fark koydun hocam. hem de çok büyük bir fark koydun. insanlar seni uefa kupası'yla, türkiye ligi'ndeki şampiyonluk rekorunla, "kümede kal galatasaray" diye dalga geçilen takımı iki yıl sonra şampiyonlar ligi çeyrek finali'nde real madrid'le başabaş oynar hale getirmenle hatırlayacaklar, evet. ama ağzına geleni saydığın demirören'e biat etmenle, devrin başbakanının yanıbaşında durmanla da hatırlayacaklar. "başarılı adamdı, ama başarılı olduğu kadar karakterli değildi" diyecekler.
bundan iki yıl önce bütün galatasaray taraftarı "fatih terim bir gün florya'ya geri dönecek, ona yapılanın hesabını soracağız" diyordu hocam. bugünse hiç kimsenin senin florya'nın kapısından girmene dahi tahammülü yok. bu durum seni rahatsız etmiyor mu hocam? yıllarını harcadığın, efsanesi olduğun, tesislerinin mimarisini dahi belirlediğin bu kulübün taraftarıyla olan bağlarını sonsuza kadar koparmayı nasıl göze aldın hocam? seni sevenleri üzerken hiç mi için sızlamadı? hadi bizi önemsemiyorsun, takımdan ayrıldığın gün hüngür hüngür ağlayan koca adamlara bunu reva gördün, peki kendi itibarını hiç mi önemsemiyorsun hocam? topu topu birkaç yıllık bir mesele için bütün itibarını yıkmaya değdi mi hocam?
hocam senden rica ediyorum, hatta sana yalvarıyorum, bu kadar efsanevi bir kariyeri ne olursun bu şekilde bitirme. ya çık istifa et, ya "maaşımı mehmetçik vakfı'na bağışlıyorum" de, ya da başka bir şey yap hocam. ama sessiz kalma, allah aşkına bir şeyler yap hocam. dedim ya, sen büyük adamsın. büyük adamlığını göster haydi, takım elbiseli haydutların sana çizdiği sınırlara sığmadığını göster, taş o sınırlardan! onların adlarının altındaki bir satır olma hocam, hem sen seversin şov yapmayı. işte şimdi yap şovunu, çık "ben allah'tan başka kimsenin önünde eğilmem" de, oralarda ne dolaplar dönüyorsa hepsini tek tek anlat hocam! imparator nasıl olunur göster bütün türkiye'ye! "zamanı gelince konuşacağım" diyordun, hala zamanı gelmedi mi hocam? çık konuş işte hocam!
neden korkuyorsun allah aşkına? çok çok kovarlar, gazetelerinde televizyonlarında tetikçileriyle saldırırlar. ama milyonlarca insanın ölümüne sevdiği, kalbinin başköşesine koyduğu bir adamı karalamaya hangi kalemin gücü yeter hocam? senin bizim gönlümüzde durduğun yeri sarsmaya üç kuruşluk vasıfsız, haysiyetsizler sürüsünün gücü yetmez! orayı yalnız sen sarsabilirsin. sana kırılırız, güceniriz, hatta yeri gelir "bu fatih terim futboldan anlamıyor" bile deriz, ama seni kalbimizden asla atamayız hocam. sen bize öyle şeyler yaşattın ki, hepimiz bu duyguları bir daha tatmak için ömrümüzün birkaç senesini hiç düşünmeden feda ederiz, inan ki ederiz. ne olur artık bizi daha fazla üzme hocam. yalvarıyorum sana.
ben anamı babamı ne kadar çok seviyorsam seni de o kadar çok seviyordum, bu sevgiyi şimdi nereye gömeyim hocam? bize kendini bu kadar çok sevdirdikten sonra, şimdi bizi böyle üzmeye hakkın var mı? sen fatih terim'sen, fatih terim'e yakışan şekilde davran hocam! bize ihanet etme hocam!
hocam senin dönemindeki maçları izlediğim her seferde duygulanıyorum, senin verdiğin güven duygusunu başka hiç kimsede bulamıyorum. halbuki ne kadar saçma sapan kararlar verdiğini, galatasaray tarihindeki en ağır iç saha mağlubiyetlerini senin yaşattığını, sinirlenince hakemi dövmek için üstüne yürüdüğünü daha dün gibi hatırlıyorum. ama inan ki o kulübeye en çok sen yakışıyorsun. lucescu da gelse, mourinho da gelse, benim gözümde galatasaray kulübesi'nin de, florya'nın da manevi sahibi sensin. belki babama benzediğinden mi böyle düşünüyorum, bilmiyorum.
hocam sen çok büyük bir adamsın, bundan 30 yıl sonra, 50 yıl sonra yıldırım demirören değil, ünal aysal değil, sen hatırlanacaksın. coşkun özarı nasıl hatırlanıyorsa, metin oktay nasıl hatırlanıyorsa, derwall nasıl hatırlanıyorsa öyle hatırlanacaksın, fakat sen bu insanlarla arana bir fark koydun hocam. hem de çok büyük bir fark koydun. insanlar seni uefa kupası'yla, türkiye ligi'ndeki şampiyonluk rekorunla, "kümede kal galatasaray" diye dalga geçilen takımı iki yıl sonra şampiyonlar ligi çeyrek finali'nde real madrid'le başabaş oynar hale getirmenle hatırlayacaklar, evet. ama ağzına geleni saydığın demirören'e biat etmenle, devrin başbakanının yanıbaşında durmanla da hatırlayacaklar. "başarılı adamdı, ama başarılı olduğu kadar karakterli değildi" diyecekler.
bundan iki yıl önce bütün galatasaray taraftarı "fatih terim bir gün florya'ya geri dönecek, ona yapılanın hesabını soracağız" diyordu hocam. bugünse hiç kimsenin senin florya'nın kapısından girmene dahi tahammülü yok. bu durum seni rahatsız etmiyor mu hocam? yıllarını harcadığın, efsanesi olduğun, tesislerinin mimarisini dahi belirlediğin bu kulübün taraftarıyla olan bağlarını sonsuza kadar koparmayı nasıl göze aldın hocam? seni sevenleri üzerken hiç mi için sızlamadı? hadi bizi önemsemiyorsun, takımdan ayrıldığın gün hüngür hüngür ağlayan koca adamlara bunu reva gördün, peki kendi itibarını hiç mi önemsemiyorsun hocam? topu topu birkaç yıllık bir mesele için bütün itibarını yıkmaya değdi mi hocam?
hocam senden rica ediyorum, hatta sana yalvarıyorum, bu kadar efsanevi bir kariyeri ne olursun bu şekilde bitirme. ya çık istifa et, ya "maaşımı mehmetçik vakfı'na bağışlıyorum" de, ya da başka bir şey yap hocam. ama sessiz kalma, allah aşkına bir şeyler yap hocam. dedim ya, sen büyük adamsın. büyük adamlığını göster haydi, takım elbiseli haydutların sana çizdiği sınırlara sığmadığını göster, taş o sınırlardan! onların adlarının altındaki bir satır olma hocam, hem sen seversin şov yapmayı. işte şimdi yap şovunu, çık "ben allah'tan başka kimsenin önünde eğilmem" de, oralarda ne dolaplar dönüyorsa hepsini tek tek anlat hocam! imparator nasıl olunur göster bütün türkiye'ye! "zamanı gelince konuşacağım" diyordun, hala zamanı gelmedi mi hocam? çık konuş işte hocam!
neden korkuyorsun allah aşkına? çok çok kovarlar, gazetelerinde televizyonlarında tetikçileriyle saldırırlar. ama milyonlarca insanın ölümüne sevdiği, kalbinin başköşesine koyduğu bir adamı karalamaya hangi kalemin gücü yeter hocam? senin bizim gönlümüzde durduğun yeri sarsmaya üç kuruşluk vasıfsız, haysiyetsizler sürüsünün gücü yetmez! orayı yalnız sen sarsabilirsin. sana kırılırız, güceniriz, hatta yeri gelir "bu fatih terim futboldan anlamıyor" bile deriz, ama seni kalbimizden asla atamayız hocam. sen bize öyle şeyler yaşattın ki, hepimiz bu duyguları bir daha tatmak için ömrümüzün birkaç senesini hiç düşünmeden feda ederiz, inan ki ederiz. ne olur artık bizi daha fazla üzme hocam. yalvarıyorum sana.
ben anamı babamı ne kadar çok seviyorsam seni de o kadar çok seviyordum, bu sevgiyi şimdi nereye gömeyim hocam? bize kendini bu kadar çok sevdirdikten sonra, şimdi bizi böyle üzmeye hakkın var mı? sen fatih terim'sen, fatih terim'e yakışan şekilde davran hocam! bize ihanet etme hocam!
