2783
burak 8 yaşındaydı. ilkokul 1. sınıfta matematik dersindeki hızlı düşünme ve hatasız çözümleri ile akranlarının arasından sıyrılıyordu. kesinlikle farklıydı. bu farklılık da onu hem sevindiriyor hem de strese sokuyordu. her hafta bir özel okuldan transfer teklifi geliyordu. bize gel, eğitim hayatını bize teslim et diyordu. artık karar vermesi gerekiyordu çünkü okulu çok kalabalıktı ve şehir merkezine de biraz uzaktı. şimdi şehir merkezindeki bir okula gitme vaktiydi. gideceği okulun müdürü kendisinin gelecek için en büyük umutlarını olduğunu bildirdi ve fuat terli hocanın sınıfına verdi. fuat hoca, artık hem bir futbolcu hem de benim bir oğlumsun diyerek gayet sıcak karşıladı. burak da çatır çatır problemleri çözerek hocasının güvenini boşa çıkarmıyordu. derken okul müdürü ve sınıf öğretmeninin arası açıldı ve müdür sınıf öğretmenini okuldan kovdu. burak o çocuksu mutluluğu ve güveni bulduğu hocasının gözlerine son kez beşiktaş dersanesinin yaptığı seviye belirleme sınavındaki başarısıyla gülümsedi. artık yeni bir dönem başlıyordu mülayim hocayla.
mülayim hoca yurtdışında doğup büyümüş ve sınav sistemini iyi bilen bir hocaydı.yalnız burağın gözleri fuat hocadaydı. mülayim hoca her hafta okulda düzenlenen bilgi yarışmalarında burağı değil daha üst sınıftan abilerini kullanıyordu. bu durum burağı araştırmacılıktan etti ve hevesi biraz da köreldi. tam bu dönemde bir bilgi yarışması olacaktı ve 2. sınıf bir öğrenci katılması zorunluydu. mülayim hoca burağa hazır ol dedi, burak da tabi ki hocam dedi. tam ilk soru gelecekken burağın gözleri karardı ve yere düştü. kendinde değildi, hemen hastaneye gidildi. teşhis konulmuştu. ağır bir hastalık geçiriyordu. hem eğitime ara verecek hem de sağlıkla uğraşacaktı.
derken burak kendisini yaz tatilinde toparladı. sene başındaki seviye belirleme sınavında sınıfının ortalamasını yükseltmesine rağmen sınıfça yan şubenin gerisinde kaldılar. yine de ümitliydi kendisinden. çünkü takımın başına ışık aldığı öğrencilerden iyi yararlanan bir ipranhim hoca vardı. ipranhim hocanın eşi vefat etmişti ve karakter gösterip bir daha evlenmemiş, her sınav sonrası başarılı olan öğrencilerinin başarısını gökyüzündeki eşine armağan ediyordu. işte böyle başladı eylül ayı. ekim kasım aralık oldu, malesef ipranhim hoca müfredatı takip edemedi ve müdür tarafından gönderildi. burak hiçbir şey anlamamıştı. hem sınıfta pek söz hakkı alamıyor, hem bilgi yarışmalarına çağrılmıyordu hem de daha bir kaç ay önce helen hoca gitmişti.
umutsuzluğa kapılmıştı burak. istediği gibi bir hocayla çalışamıcam diye. fuat hocayı özlüyor da olabilirdi. tam o sırada okul müdürü de değişmişti. kendisine sözler veren kimse kalmamıştı, artık kendi ayakları üstünde durmalı ve kendi şansını kendi yaratmalıydı. derken yeni bir öğretmen ve başkanla manisada bir yarışmaya gitti. sorulan tüm sorulardan 100 tam puan aldı. yeni hoca havzalı hacı, kendisinden çok memnundu. ancak burağın eski özgüveni yoktu. ürkekti bir yuvasından düşmüş kuş kadar, annesinin elini bırakıp yürümüye çalışan bir çocuk kadar. burak işte bu durumda yarışmalara gitmeye başladı. düzenli olarak gidiyordu ancak bu sefer psikolojis ibiraz değişikti. sadece 2 yılda 5 değişik hoca ve 2 okul müdürüyle çalışmıştı. teknik kapasitesini her taktiğe göre değiştirmekten bazı özelliklerini tekrar kullanmadığından, aksaklıklar oluyordu. tek bir şeye ihtiyacı vardı burağın, güvenilmek.
evet beyler. burak bruma bu hikayede. fuat fatih terim, mülayim mancini, ipranhim prandelli, havzalı hacı da hamza hoca. bu adam 2 yılda tam 5 hocayla çalıştı. 1 sporting 4 galatasaray hocası. siz 2 yılda 5 defa ilköğretim hocanızı değiştirseydiniz, okumaya devam edebilir miydiniz? nerede kaldı istikrar? biz hep eleştirmeyi seviyoruz. bu yüzden muhalifleri pek sevmem. sonuç üretmekten yoksundurlar.
benim ürettiğim çözüm yolu mu? önümüzdeki sene, stres olmayan ilk 10 lig maçında ilk 11 başlaması ve kendisine son bir şans verilmesi. arkasında da buldozer gibi bir sağ bek ile.
sen üzülme burak, sana söz yine derslerin iyiye gidecek aslan kardeşim.
mülayim hoca yurtdışında doğup büyümüş ve sınav sistemini iyi bilen bir hocaydı.yalnız burağın gözleri fuat hocadaydı. mülayim hoca her hafta okulda düzenlenen bilgi yarışmalarında burağı değil daha üst sınıftan abilerini kullanıyordu. bu durum burağı araştırmacılıktan etti ve hevesi biraz da köreldi. tam bu dönemde bir bilgi yarışması olacaktı ve 2. sınıf bir öğrenci katılması zorunluydu. mülayim hoca burağa hazır ol dedi, burak da tabi ki hocam dedi. tam ilk soru gelecekken burağın gözleri karardı ve yere düştü. kendinde değildi, hemen hastaneye gidildi. teşhis konulmuştu. ağır bir hastalık geçiriyordu. hem eğitime ara verecek hem de sağlıkla uğraşacaktı.
derken burak kendisini yaz tatilinde toparladı. sene başındaki seviye belirleme sınavında sınıfının ortalamasını yükseltmesine rağmen sınıfça yan şubenin gerisinde kaldılar. yine de ümitliydi kendisinden. çünkü takımın başına ışık aldığı öğrencilerden iyi yararlanan bir ipranhim hoca vardı. ipranhim hocanın eşi vefat etmişti ve karakter gösterip bir daha evlenmemiş, her sınav sonrası başarılı olan öğrencilerinin başarısını gökyüzündeki eşine armağan ediyordu. işte böyle başladı eylül ayı. ekim kasım aralık oldu, malesef ipranhim hoca müfredatı takip edemedi ve müdür tarafından gönderildi. burak hiçbir şey anlamamıştı. hem sınıfta pek söz hakkı alamıyor, hem bilgi yarışmalarına çağrılmıyordu hem de daha bir kaç ay önce helen hoca gitmişti.
umutsuzluğa kapılmıştı burak. istediği gibi bir hocayla çalışamıcam diye. fuat hocayı özlüyor da olabilirdi. tam o sırada okul müdürü de değişmişti. kendisine sözler veren kimse kalmamıştı, artık kendi ayakları üstünde durmalı ve kendi şansını kendi yaratmalıydı. derken yeni bir öğretmen ve başkanla manisada bir yarışmaya gitti. sorulan tüm sorulardan 100 tam puan aldı. yeni hoca havzalı hacı, kendisinden çok memnundu. ancak burağın eski özgüveni yoktu. ürkekti bir yuvasından düşmüş kuş kadar, annesinin elini bırakıp yürümüye çalışan bir çocuk kadar. burak işte bu durumda yarışmalara gitmeye başladı. düzenli olarak gidiyordu ancak bu sefer psikolojis ibiraz değişikti. sadece 2 yılda 5 değişik hoca ve 2 okul müdürüyle çalışmıştı. teknik kapasitesini her taktiğe göre değiştirmekten bazı özelliklerini tekrar kullanmadığından, aksaklıklar oluyordu. tek bir şeye ihtiyacı vardı burağın, güvenilmek.
evet beyler. burak bruma bu hikayede. fuat fatih terim, mülayim mancini, ipranhim prandelli, havzalı hacı da hamza hoca. bu adam 2 yılda tam 5 hocayla çalıştı. 1 sporting 4 galatasaray hocası. siz 2 yılda 5 defa ilköğretim hocanızı değiştirseydiniz, okumaya devam edebilir miydiniz? nerede kaldı istikrar? biz hep eleştirmeyi seviyoruz. bu yüzden muhalifleri pek sevmem. sonuç üretmekten yoksundurlar.
benim ürettiğim çözüm yolu mu? önümüzdeki sene, stres olmayan ilk 10 lig maçında ilk 11 başlaması ve kendisine son bir şans verilmesi. arkasında da buldozer gibi bir sağ bek ile.
sen üzülme burak, sana söz yine derslerin iyiye gidecek aslan kardeşim.
