9931
kendisiyle ilgili neredeyse bugüne kadar hiçbir olumsuz yapmadım. hep arkasında durdum ancak kadıköy laneti diye bir şey varsa başlatan da kendisidir. bu lanetin başlamasının tek sebebi 6-0'lık maçtır. her şey bu maçtan sonra değişti.
3.kez takımın başına gelince kendi sebep olduğu bu laneti kendisinin bozacağına inanıyordum. çok sevdiğim bir abim kadıköy'de bu lanetin kırılması için öncelikle birkaç maç beraberlik almamız gerektiğinden bahsederdi. en kötü sezonumuzdaki 0-0'lık beraberlikle ilk adımı attık. ertesi sene kendisinin gelmesiyle de 2-2'lik ve 0-0'lık beraberliklerle iyice kırdık bu laneti. hele üstüne şampiyonlukla artık resmen kadıköy bizim için renk değiştiriyordu. adamlara 3 senedir yenilmiyorduk... taa ki 19.şampiyonluğumuzu kazandığımız seneye kadar, yani; 12 mayıs 2013 fenerbahçe galatasaray maçına kadar.
şu maç galibiyete en yakın olduğumuz maçtı. şampiyon olarak ayrıldığımız stada şampiyon olarak gelmişiz, moral motivasyonumuz harika seviyede ve 3 senedir burada mağlubiyet görmeyip galibiyetleri kaçıran tarafız. yapmamız gereken tek şey oyunumuzu oynamak.
1-0 öne geçtik ancak gökhan zan ve eboue'nin ortaklaşa saçmalamalarıyla yine kazanamadık ve skoru 10 dakika koruyamadan yine 2-1 geriye düştük. bu maçın kesinlikle affedilir yanı yok. sanırım son yıllarda en üzüldüğüm maç. adamlar ahı gitmiş, vahı kalmış durumdayken ve biz o kadar iyi bir haldeyken yine kaçırdık galibiyeti, üstüne üstlük ölüyü de canlandırdık. bu maçta terim'in en büyük hatası elmander'le sahaya çıkmaktı. hepiniz kadar severim elmander'i ama o ara sakatlıklar yüzünden hiç iyi bir durumda değildi ve ne yazık ki bunun da bedeli bizim için ağır oldu. böyle bir durumdayken oradan galibiyet çıkaramamak, en kötü beraberlik bile çıkaramamak oyuncuların kritik hatalarına rağmen teknik direktör hatasıdır. biz orada 2 yesek de 3 atabilirdik. 3 yesek 4 atabilirdik. ancak tercihimiz skor nolursa olsun sahanın ortasında şampiyonluk kutlaması yapmakmış. çok yazık olmuştu, çok.
kutlarım kendisini.
3.kez takımın başına gelince kendi sebep olduğu bu laneti kendisinin bozacağına inanıyordum. çok sevdiğim bir abim kadıköy'de bu lanetin kırılması için öncelikle birkaç maç beraberlik almamız gerektiğinden bahsederdi. en kötü sezonumuzdaki 0-0'lık beraberlikle ilk adımı attık. ertesi sene kendisinin gelmesiyle de 2-2'lik ve 0-0'lık beraberliklerle iyice kırdık bu laneti. hele üstüne şampiyonlukla artık resmen kadıköy bizim için renk değiştiriyordu. adamlara 3 senedir yenilmiyorduk... taa ki 19.şampiyonluğumuzu kazandığımız seneye kadar, yani; 12 mayıs 2013 fenerbahçe galatasaray maçına kadar.
şu maç galibiyete en yakın olduğumuz maçtı. şampiyon olarak ayrıldığımız stada şampiyon olarak gelmişiz, moral motivasyonumuz harika seviyede ve 3 senedir burada mağlubiyet görmeyip galibiyetleri kaçıran tarafız. yapmamız gereken tek şey oyunumuzu oynamak.
1-0 öne geçtik ancak gökhan zan ve eboue'nin ortaklaşa saçmalamalarıyla yine kazanamadık ve skoru 10 dakika koruyamadan yine 2-1 geriye düştük. bu maçın kesinlikle affedilir yanı yok. sanırım son yıllarda en üzüldüğüm maç. adamlar ahı gitmiş, vahı kalmış durumdayken ve biz o kadar iyi bir haldeyken yine kaçırdık galibiyeti, üstüne üstlük ölüyü de canlandırdık. bu maçta terim'in en büyük hatası elmander'le sahaya çıkmaktı. hepiniz kadar severim elmander'i ama o ara sakatlıklar yüzünden hiç iyi bir durumda değildi ve ne yazık ki bunun da bedeli bizim için ağır oldu. böyle bir durumdayken oradan galibiyet çıkaramamak, en kötü beraberlik bile çıkaramamak oyuncuların kritik hatalarına rağmen teknik direktör hatasıdır. biz orada 2 yesek de 3 atabilirdik. 3 yesek 4 atabilirdik. ancak tercihimiz skor nolursa olsun sahanın ortasında şampiyonluk kutlaması yapmakmış. çok yazık olmuştu, çok.
kutlarım kendisini.
