11020
şampiyonlar liginde ilk kez yenilmedik. ilk kez de fark yemedik ama bu yenilgi bana çok koydu. 70 lerden itibaren tribünler boşalmaya başladı. maçı kahvede izliyordum 85'de kahveci sandalyeleri toplamaya başladı. maç sonunda zaten 3-5 kişi kalmıştık bizim oturduğumuz sandalyeler kaldı sadece. biz "galatasarayın olduğu yerde umut vardır" ile büyüdük, buna şahit olduk. bunu bile aldılar bizden. kahveci sandalyeleri toplarken, dortmund ayağındaki topu bize göstermezken aşağılanmış hissettim kendimi.
daha bir yıl önce real madridden 6 yemiştik. ama sahada savaşan, ilk 30 dakika da olsa üstün olan bir taraf vardı. onları cehennemimize aldığımızı hissettirmiştik. sonrasında 6 yedik. sonucu tamamen futbolla açıklayabiliriz. ama bugünü sadece futbolla açıklayamayız.
iki yıl önce real madride deplasmanda yenilip içerde de 2-0 geriye düşmüştük. ama hala yerimizde duramıyorduk. çünkü "galatasarayın olduğu yerde umut vardı" boyun eğmemezlik vardı. bugünkü gibi gol yedikten sonra bitse de gitsek havası yoktu.
biz "şereftir seni sevmek" dedik. babalarımızdan dedelerimizden miras kaldı. onlar 14 senelik çileyi çekti. biz de çekeriz. bugünlere göğüs gereriz. ama galatasarayın maçında umudun kalmaması yaralıyor asıl. nasıl bir camiaya geldiğinin farkında olmayan topçular, onları adam edemeyen, her kararı şüpheli hoca, insanların galatasaraya saygı duymamaları yaralıyor.
yine de galatasaray babamın bana öğrettiği en güzel şey hala. yine de "şereftir seni sevmek"
daha bir yıl önce real madridden 6 yemiştik. ama sahada savaşan, ilk 30 dakika da olsa üstün olan bir taraf vardı. onları cehennemimize aldığımızı hissettirmiştik. sonrasında 6 yedik. sonucu tamamen futbolla açıklayabiliriz. ama bugünü sadece futbolla açıklayamayız.
iki yıl önce real madride deplasmanda yenilip içerde de 2-0 geriye düşmüştük. ama hala yerimizde duramıyorduk. çünkü "galatasarayın olduğu yerde umut vardı" boyun eğmemezlik vardı. bugünkü gibi gol yedikten sonra bitse de gitsek havası yoktu.
biz "şereftir seni sevmek" dedik. babalarımızdan dedelerimizden miras kaldı. onlar 14 senelik çileyi çekti. biz de çekeriz. bugünlere göğüs gereriz. ama galatasarayın maçında umudun kalmaması yaralıyor asıl. nasıl bir camiaya geldiğinin farkında olmayan topçular, onları adam edemeyen, her kararı şüpheli hoca, insanların galatasaraya saygı duymamaları yaralıyor.
yine de galatasaray babamın bana öğrettiği en güzel şey hala. yine de "şereftir seni sevmek"
