190
resmi olarak başlamamış olsa da bizim açımızdan çok sıkıcı ve durgun geçen transfer dönemi. öyle ki bir yöneticinin kapı komşusu, bir yöneticinin akrabası, ünal aysal'ın burs verdiği öğrenci, şükrü ergün'ün gözlüğü, floryanın çaycısı, masörün amcaoğlu, kulübe yakın kişilik, eski yönetici, kimliğini vermek istemeyen yönetici bile suskun. duyum da yok duyumcu da, her cuma birbirlerine #ff çekmekten başka bir şey yapmayan tiplere dönüştüler. halbuki gelen giden olmasa bile bu adamların söyledikleri olaya eğlence katıyordu. ya da salladıkları onlarca isimden biri tutunca yaşadıkları özgüven patlaması adeta bir sosyal deney gibiydi gülmesini bilenler için. ama gel gelelim şu 5+3 öyle bir şey ki millet sallamaya bile utanır oldu. umarım bir an önce teknik direktör durumu netleşir de goy goy başlar. galatasaray'ın olmadığı şu günler ancak öyle geçiyor çünkü.
