657
bir his vardır; heyecandan avuç içleriniz uyuşur hani. benim hayatımda bu hissi yaşamamı sağlayan şey fenerbahçe maçlarıdır. * özellikle ilk dakikalarında aşırı hissederim sonra maç kendi seyrine oturur ve devam eder.
bu maçta yine her zaman ki gibi bunu hissetmiştim ama maçın son saniyelerinde başka bir his açığa çıktı. izlediğim mekanda o dakikalarda herkes ayaktaydı. bir anda heyecanım öyle bir noktaya ulaştı ki dizlerimin bağı çözüldü ve daha fazla ayakta duramadan olduğum yere çöktüm. daha önce hiç böyle bir heyecan yaşamamıştım hayatımda. bitiş düdüğüyle birlikte sevinmek tepinmek bağırmak çağırmak istiyordum deli gibi ama bir süre bu gücü kendimde bulamadım çünkü hala heyecanın etkisindeydim. sonra yavaş yavaş gücümü topladım ve çocuklar gibi şendim.
bu maçta yine her zaman ki gibi bunu hissetmiştim ama maçın son saniyelerinde başka bir his açığa çıktı. izlediğim mekanda o dakikalarda herkes ayaktaydı. bir anda heyecanım öyle bir noktaya ulaştı ki dizlerimin bağı çözüldü ve daha fazla ayakta duramadan olduğum yere çöktüm. daha önce hiç böyle bir heyecan yaşamamıştım hayatımda. bitiş düdüğüyle birlikte sevinmek tepinmek bağırmak çağırmak istiyordum deli gibi ama bir süre bu gücü kendimde bulamadım çünkü hala heyecanın etkisindeydim. sonra yavaş yavaş gücümü topladım ve çocuklar gibi şendim.
