54
8 yaşındayım, o geceden tek hatırladığım şey karşı apartmandaki komşumuza gitmiştik maçı izlemeye. annem nöbetçi, babam ve ben. maç bitti, deli gibi mutluyuz. babam da tahmini 31-32 yaşlarında. maç bitti eve döneceğiz, apartmanın merdivenlerinden inemedi babam, basamakların başında durdu sonra ilk basamağı indi ve ikinci basamağa oturdu. kafasının ellerinin arasına aldı, gülmekle ağlamak arasında bir surat, derin derin nefes alıp veriyor. bir 10 dakikaya yakın merdivenlerde oturduk, babam sakinleşip sevinçten kendine gelince gidebildik eve. hiç ama hiç unutmayacağım ilk anlamlı anım buydu galatasaray'ımla. işte o gün daha 8 yaşında, ilk defa idrak edip "iyi ki galatasaray'lıyım" cümlesinin anlamını öğrendim. işte bu yüzden ölene dek iyi ki galatasaray'lıyım diyeceğim.
