250
aradan geçen 3 seneye rağmen acısı hala taze. acı olan sami yen'den ayrılmak değil, "bu şekilde" ayrılmak. sami yen'in ruhuna ve geçmişine yakışmayan bir takımın sami yen'e veda senemize denk gelmiş olması bizim şanssızlığımız. çünkü sami yen'de oynadığımız son derbi maçının* ve son lig maçının* kazanılması ile kaybedilmesi arasındaki o büyük farkı idrak edemeyecek oyunculardan kurulu bir 'takım' vardı o sene. o kabus gibi geçen 2010/11 sezonu...
arkadaşımla o gün tribündeydik. aslında maç tamamlanıp veda gecesine ait hazırlıklar ve tören başlayana kadar gayet sıradan bir maç günü havası hakimdi sami yen'e. sanki 1-2 saat sonra onu hiç ebediyete uğurlamayacakmışız gibiydi. fakat sonrasında ali kırca'nın şiiri, her galatasaraylı'nın 'mabed'e dair hissettiklerinin kelimelere dökülmüş haliydi; işte o anlarda soğukkanlı kalabilmek imkansızdı. video çekimi yapan arkadaşıma o anki duygu yoğunluğu ile söylediklerimi hayal meyal hatırlıyorum: "buraya veda ediyor olabiliriz ama eğer sami yen ruhunu yeni stadımıza taşımayı başarabilirsek, aynı zaferleri tekrar yaşarız abi. kazanacağımız destanlarla orayı da ali sami yen yaparız evelallah." sonuçta aradan geçen süreçte içeride ligde hafızalara kazınan fenerbahçe* ve beşiktaş* maçlarının yanında avrupa'da manchester united, real madrid ve juventus zaferleri yaşadık ki 3 senelik dönemin başında dibe vuran bir galatasaray'a rağmen şimdilik hiç fena bir performans sayılmaz. ama işte insan geri dönüp hatırlıyor yine, keşke sami yen'e daha iyi, daha bilinçli oyunculardan kurulu, daha güçlü bir takımla veda edebilseydik diye; galatasaray gibi bir takımla ayrılabilseydik oradan, geçmişimize ve adımıza yakışır bir şekilde. bu da her galatasaraylı'nın içinde ukdedir mutlaka. yeni stadımızın beton duvarlarına o ruhu işleyerek telafi etmek de yine bize düşüyor elbette.
o geceden çektiğim birkaç fotoğraf da var:
http://www.hizliresimyukle.com/uNyg
http://www.hizliresimyukle.com/uNyj
http://www.hizliresimyukle.com/uNyP
arkadaşımla o gün tribündeydik. aslında maç tamamlanıp veda gecesine ait hazırlıklar ve tören başlayana kadar gayet sıradan bir maç günü havası hakimdi sami yen'e. sanki 1-2 saat sonra onu hiç ebediyete uğurlamayacakmışız gibiydi. fakat sonrasında ali kırca'nın şiiri, her galatasaraylı'nın 'mabed'e dair hissettiklerinin kelimelere dökülmüş haliydi; işte o anlarda soğukkanlı kalabilmek imkansızdı. video çekimi yapan arkadaşıma o anki duygu yoğunluğu ile söylediklerimi hayal meyal hatırlıyorum: "buraya veda ediyor olabiliriz ama eğer sami yen ruhunu yeni stadımıza taşımayı başarabilirsek, aynı zaferleri tekrar yaşarız abi. kazanacağımız destanlarla orayı da ali sami yen yaparız evelallah." sonuçta aradan geçen süreçte içeride ligde hafızalara kazınan fenerbahçe* ve beşiktaş* maçlarının yanında avrupa'da manchester united, real madrid ve juventus zaferleri yaşadık ki 3 senelik dönemin başında dibe vuran bir galatasaray'a rağmen şimdilik hiç fena bir performans sayılmaz. ama işte insan geri dönüp hatırlıyor yine, keşke sami yen'e daha iyi, daha bilinçli oyunculardan kurulu, daha güçlü bir takımla veda edebilseydik diye; galatasaray gibi bir takımla ayrılabilseydik oradan, geçmişimize ve adımıza yakışır bir şekilde. bu da her galatasaraylı'nın içinde ukdedir mutlaka. yeni stadımızın beton duvarlarına o ruhu işleyerek telafi etmek de yine bize düşüyor elbette.
o geceden çektiğim birkaç fotoğraf da var:
http://www.hizliresimyukle.com/uNyg
http://www.hizliresimyukle.com/uNyj
http://www.hizliresimyukle.com/uNyP
