8151
20li yaşlarda, kendisi sayesinde galatasaraylı olmamış biri olarak pek de umursamadığım adam.
dört sene üst üste şampiyonluk ve uefa kupası galibiyetlerinde çocuktum ben, oyuncak arabalarım vardı o vardı bu vardı bir tane de pille çalışan trenim vardı onlarla oynardım. futbolu biliyordum ama anaokuluna gitmemiş biri ve de okula başlamamış biri olarak çevrem geniş değildi. evde takılırdım kendi başıma dedem ve babaannemle birlikte.
uefa'yı aldığımız günü hatırlıyorum çok net değil tabii hatta günden ziyade o güne dair galatasaray'la ilgili bir anıyı hatırlıyorum. 3-4 sene öncesine kadar kim yenerse onu tutan ben o günlerde kendimi hep galatasaraylı olarak söylüyorum soranlara ve bir gün izmir'deyim, benden büyük fenerbahçeli kuzenlerim beni sinirlendirmeye çalışıyor "arsenal alacak kupayı sizi yenecekler" de falan filan. ben de ısrarla karşı çıkıyorum "yok hayır biz alıcaz kupayı yenicez arsenal'i" falan diyorum ama aslında yine hiçbir şeyden haberim yok, maç olduğunu bile bilmiyorum ben. öyle sizi yenecekler falan deyince kendimi galatasaray'a yakın gördüğüm ve en azından çocuk aklıyla da realist olunamayacağı için direkt karşı çıkıp galatasaray'ı savunuyorum ve o an haberim oluyor maçtan. ne fatih terim'i tanırım ne de o dönemden bir futbolcuyu. ilginçtir ki o dönemde kadroda da iki tane hakan var ve benim de adım hakan buna rağmen tanımıyorum. dedim ya futbolla pek ilgili değilim. kimse de anlatmadı ki bana galatasaray'ı gönlüm kaysın. şöyle şöyle başarıları var dört sene üst üste şampiyon oldu falan hiç bilmiyorum. ama bir sıcaklık var hani galatasaray'a karşı. tam nereden geldi bu sıcaklık onu da bilmiyorum zira çocukluk yılları tam da net hatırlanamayabiliyor.
o günlerden sonra yaş biraz daha ilerledikçe daha fazla bilgi sahibi oluyorsununuz. o yaşlar için büyümek kelimesi komik de dursa büyüyorsunuz okula gidip okuma yazma falan öğreniyorsunuz. okuma yazma öğrenmenin hevesiyle her şeyi okumaya başlıyorsunuz, yolda giderken reklam tabelalarını onu bunu üzerinde bir iki harfin yan yana geldiği her şeyi okuyorsunuz ya onun gibi işte. ve de sürekli okuyan, ansiklopediler falan alan dedeniz varsa o zaman gerçekten şanslınız çünkü o ansiklopediler evde en çok ilginizi çeken şey oluyor. ben de bunu yaptım işte o ansiklopedileri okudum. galatasaray'la ilgili olan kısımları daha fazla okudum tabii. galatasaray konusundaki ilk kesin bilgilerimi oradan öğrendim ve yaş daha da ilerledikçe şimdi sayamayacağım kadar çok kaynaktan bilgi aldım ve galatasaray'ı gerçekten sevdim. fenerbahçe'ye 6-0 yenildiğimiz gün galatasaray'ı tutmayı bırakan arkadaşlarım olmuştu ama ben daha da çok sevdim daha çok sahip çıktım.
ve bu şekilde zamanla galatasaray'la ilgili kişileri değil galatasaray'ı sevmeyi öğrendim. o yüzden şimdi tekrar yazıyorum beni pek de ilgilendirmeyen adam.
ama galatasaray'a yanlış yapmasın. galatasaray için ne kadar şey başardığı benim için umrumda değil o yüzden değil fatih terim allahı gelse galatasaray'a zarar verse, yer konum olarak çok etkili olmayabilirim ama en ağır şekilde konuşurum.
dört sene üst üste şampiyonluk ve uefa kupası galibiyetlerinde çocuktum ben, oyuncak arabalarım vardı o vardı bu vardı bir tane de pille çalışan trenim vardı onlarla oynardım. futbolu biliyordum ama anaokuluna gitmemiş biri ve de okula başlamamış biri olarak çevrem geniş değildi. evde takılırdım kendi başıma dedem ve babaannemle birlikte.
uefa'yı aldığımız günü hatırlıyorum çok net değil tabii hatta günden ziyade o güne dair galatasaray'la ilgili bir anıyı hatırlıyorum. 3-4 sene öncesine kadar kim yenerse onu tutan ben o günlerde kendimi hep galatasaraylı olarak söylüyorum soranlara ve bir gün izmir'deyim, benden büyük fenerbahçeli kuzenlerim beni sinirlendirmeye çalışıyor "arsenal alacak kupayı sizi yenecekler" de falan filan. ben de ısrarla karşı çıkıyorum "yok hayır biz alıcaz kupayı yenicez arsenal'i" falan diyorum ama aslında yine hiçbir şeyden haberim yok, maç olduğunu bile bilmiyorum ben. öyle sizi yenecekler falan deyince kendimi galatasaray'a yakın gördüğüm ve en azından çocuk aklıyla da realist olunamayacağı için direkt karşı çıkıp galatasaray'ı savunuyorum ve o an haberim oluyor maçtan. ne fatih terim'i tanırım ne de o dönemden bir futbolcuyu. ilginçtir ki o dönemde kadroda da iki tane hakan var ve benim de adım hakan buna rağmen tanımıyorum. dedim ya futbolla pek ilgili değilim. kimse de anlatmadı ki bana galatasaray'ı gönlüm kaysın. şöyle şöyle başarıları var dört sene üst üste şampiyon oldu falan hiç bilmiyorum. ama bir sıcaklık var hani galatasaray'a karşı. tam nereden geldi bu sıcaklık onu da bilmiyorum zira çocukluk yılları tam da net hatırlanamayabiliyor.
o günlerden sonra yaş biraz daha ilerledikçe daha fazla bilgi sahibi oluyorsununuz. o yaşlar için büyümek kelimesi komik de dursa büyüyorsunuz okula gidip okuma yazma falan öğreniyorsunuz. okuma yazma öğrenmenin hevesiyle her şeyi okumaya başlıyorsunuz, yolda giderken reklam tabelalarını onu bunu üzerinde bir iki harfin yan yana geldiği her şeyi okuyorsunuz ya onun gibi işte. ve de sürekli okuyan, ansiklopediler falan alan dedeniz varsa o zaman gerçekten şanslınız çünkü o ansiklopediler evde en çok ilginizi çeken şey oluyor. ben de bunu yaptım işte o ansiklopedileri okudum. galatasaray'la ilgili olan kısımları daha fazla okudum tabii. galatasaray konusundaki ilk kesin bilgilerimi oradan öğrendim ve yaş daha da ilerledikçe şimdi sayamayacağım kadar çok kaynaktan bilgi aldım ve galatasaray'ı gerçekten sevdim. fenerbahçe'ye 6-0 yenildiğimiz gün galatasaray'ı tutmayı bırakan arkadaşlarım olmuştu ama ben daha da çok sevdim daha çok sahip çıktım.
ve bu şekilde zamanla galatasaray'la ilgili kişileri değil galatasaray'ı sevmeyi öğrendim. o yüzden şimdi tekrar yazıyorum beni pek de ilgilendirmeyen adam.
ama galatasaray'a yanlış yapmasın. galatasaray için ne kadar şey başardığı benim için umrumda değil o yüzden değil fatih terim allahı gelse galatasaray'a zarar verse, yer konum olarak çok etkili olmayabilirim ama en ağır şekilde konuşurum.
