• 369
    ben çocukluğumdan beri iki takımın formasıyla sahada olmayı hayal ettim. biri elbette ki galatasaray formasıydı. diğeri de babamın, amcamın, abilerimin, kuzenlerimin giydiği turnuva takımımızın formasıydı. eski açıktan ayhan akman'a bağıran o çocukla tellerin arkasından abisine bağıran çocuk aynı hisleri taşıyordu.

    turnuva 17 senedir düzenleniyor. bu sene benim 5. senem. takımımız yıllardır diğer takımlar tarafından averaj takımı olarak bilinir, gerçekten de öyleydik. benim girdiğim seneden itibaren takım yavaş yavaş gençleşmeye başladı. bu sene tamamen farklı bir kadroya dönüştük. hepimiz yıllardır saha kenarından abisine-babasına bağıran o jenerasyonun ürünüyüz:)

    diğer takımlar turnuva başlamadan 1-2 ay önce antremanlara başlıyor. topluca ormana koşuya gideninden, topluca spora başlayanına, sene boyu düzenli halı saha maçları yapan takımlara kadar çeşit çeşit takım var. biz yıllardır averaj takımı olduğumuz için bu işi üstlenenler bizi pek hazırlamakla uğraşmıyor. biz de birbirimizi tanıyana kadar grup maçlarını tamamladık ve gruptan zar zor çıkmayı başardık.

    ne olduysa bundan sonra oldu ve birden tıkır tıkır top oynamaya başladık. 2 zorlu rakibi de 7-2 ve 5-0 gibi sonuçlarla dize getirip yarı finale kadar yükseldik.

    yarın sabah 12'de yarı final maçımız var ve ben sabahtan beri heyecandan yerimde duramıyorum.

    umarım yarın buraya güzel şeyler yazarım sözlük. sağlıcakla kal:)
App Store'dan indirin Google Play'den alın