1188
o zamanki kız arkadasım fanatik galatasaraylıydı ve sami yen'e hiç gitmemişti.. 2010 aralık ayıydı ve stad yıkılmadan gidilecek 2 mac kalmıstı..son lig macı olan genclerbirligi macı ve son mac olan türkiye kupası'ndaki beypazarı şekerspor macı.. kız arkadasımla genclerbirligi macında karar kıldık ve biletleri aldık yola koyulduk.. 8 saatlik yolculuktan sonra istanbul'a vardık..gidenler hatırlayacaktır gun boyunca aralıksız kar yagmıstı.. sırılsıklam bir sekilde stada girdik.. eski acık'ın üstü o yıl ya da bir onceki yıl kapatılmıstı emin degilim.. stadda biraz rahat ederiz diye dusunerek mac baslamadan 2 saat once eski acık'taki yerimizi aldık..bizim gibi düşünenler yanılmıstı cunku capraz bir sekilde yagan sulu kar herkesi iyice ıslatmıstı.. ama mutluyduk , sami yen'deki son lig macında tribündeydik.. tabi bu heyecanımız hursit'in macın basında attıgı golle biraz düşmüştü.. kız arkadasım soguktan titriyor dişleri birbirine vuruyordu.. her neyse o macı 2-0 kaybettik.. sogugun da etkisiyle bir an once staddan cıkalım derken , bir anda herkes tribün koltuklarını sokmeye basladı .. herkes evine hatıra goturmenin peşindeydi .. biz de aldık bir koltuk ve eve oyle donduk.. ali sami yen'in 63 numaralı koltugu hala bende ve camuruyla , pisligiyle odamın en güzel yerinde senelerdir duruyor.. ali sami yen stadyumu , hayatım boyunca beni en mutlu eden 3-5 anının tek ortagıdır.. yıkılmasıyla beni bir daha istanbul'a goturecek bir sebep kalmamıstır..
