12
altan tanrukulu'nun 4 gün önce kendisiyle ilgili yazdığı yazı:
bogaziçi üniversitesi’nde okurken tanışmıştım gelişim spor’la..
önce okuruydum, sonra stajyeri oldum.. çok güzel bir aileydik.. mustafa denizli, erhan önal, rıdvan dilmen, erman toroğlu gibi ünlü isimleri görürdüm orada.. hıncal abi’yle, fatih altaylı’yla yaptıkları konuşmaları dinlerdim bir köşede.. ve doğan koloğlu.. bizim dergide değildi ama hıncal abi’nin yakın dostuydu.. ‘hücum futbolu’ terimini ilk ondan duymuştum..
aradan yıllar geçti.. doğan koloğlu ile 1998 dünya kupası’nda aynı şehirlerde aynı maçlara gittik.. 72 yaşında olmasına karşın hiç yormuyordu yollar onu.. inanılmaz bir yaşamı olmuş.. 2 yıl tutuklu kalmış.. çetin altan’ın yakın dostuymuş.. galatasaray’da oynamış, teknik direktörlük yapmış.. hürriyet spor’da uzun yıllar yöneticilik ve yazarlık yapmış.. tsyd başkanlığı hayalini de gerçekleştirmiş.. dünyada görmediği çok az yer kalmış doğan abi’nin.. çok ama çok fazla ödül almış..
oğlu sina koloğlu ile birlikte geçen hafta doğan abi’yi ziyarete gittim.. dragos’ta bir huzurevinde kalıyor.. eşi doğan abi’yle çok yakından ilgilenmiş yıllar boyu.. ama babamdan da biliyorum, alzenheimer rahatsızlığı olanlar belli bir dönemden sonra yaşamdan kopuyorlar, camlardan atlamaya kadar varıyor sıkıntılar.. maalesef doğan abi 87 yaşında ve o dönemde..
beni tanımadı.. oğlunu da öyle.. hemen yanında bir g.saray flaması var.. oradan buradan konuşurken, aklıma bir fikir geldi.. bir isim söylemeliydim ona.. “pele” dedim.. “doğan abi, pele’yi tanıyor musun” diye sordum.. birden heyecanlandı.. “dünya şampiyonu, tanımaz mıyım” dedi.. sina da ben de çok sevindik.. dünyayla bir an olsun irtibat kurmuştu.. sonrasında ben odadan çıktım.. oğluyla birkaç kelime daha konuştular.. galatasaray flamasını gösterdik.. güldü.. sina, “baba cimbom, şampiyonuz” dedi.. “evet, evet” diye yanıt verdi..
futbolu seviyordum.. şimdi daha çok seviyorum.. bir baba ile oğlu buluşturdu bir kez daha.. bu kez tek kelimeyle.. hiç izlemediğim bir efsanenin ismi, pele sayesinde mutlu oldum o gün.. teşekkürler siyah inci.. bir kalbin şifresini çözdüğün için.. çok uzaklardaki iki kalbi mutlu ettiğin için..
http://www.hurriyet.com.tr/yazarlar/25077087.asp
bogaziçi üniversitesi’nde okurken tanışmıştım gelişim spor’la..
önce okuruydum, sonra stajyeri oldum.. çok güzel bir aileydik.. mustafa denizli, erhan önal, rıdvan dilmen, erman toroğlu gibi ünlü isimleri görürdüm orada.. hıncal abi’yle, fatih altaylı’yla yaptıkları konuşmaları dinlerdim bir köşede.. ve doğan koloğlu.. bizim dergide değildi ama hıncal abi’nin yakın dostuydu.. ‘hücum futbolu’ terimini ilk ondan duymuştum..
aradan yıllar geçti.. doğan koloğlu ile 1998 dünya kupası’nda aynı şehirlerde aynı maçlara gittik.. 72 yaşında olmasına karşın hiç yormuyordu yollar onu.. inanılmaz bir yaşamı olmuş.. 2 yıl tutuklu kalmış.. çetin altan’ın yakın dostuymuş.. galatasaray’da oynamış, teknik direktörlük yapmış.. hürriyet spor’da uzun yıllar yöneticilik ve yazarlık yapmış.. tsyd başkanlığı hayalini de gerçekleştirmiş.. dünyada görmediği çok az yer kalmış doğan abi’nin.. çok ama çok fazla ödül almış..
oğlu sina koloğlu ile birlikte geçen hafta doğan abi’yi ziyarete gittim.. dragos’ta bir huzurevinde kalıyor.. eşi doğan abi’yle çok yakından ilgilenmiş yıllar boyu.. ama babamdan da biliyorum, alzenheimer rahatsızlığı olanlar belli bir dönemden sonra yaşamdan kopuyorlar, camlardan atlamaya kadar varıyor sıkıntılar.. maalesef doğan abi 87 yaşında ve o dönemde..
beni tanımadı.. oğlunu da öyle.. hemen yanında bir g.saray flaması var.. oradan buradan konuşurken, aklıma bir fikir geldi.. bir isim söylemeliydim ona.. “pele” dedim.. “doğan abi, pele’yi tanıyor musun” diye sordum.. birden heyecanlandı.. “dünya şampiyonu, tanımaz mıyım” dedi.. sina da ben de çok sevindik.. dünyayla bir an olsun irtibat kurmuştu.. sonrasında ben odadan çıktım.. oğluyla birkaç kelime daha konuştular.. galatasaray flamasını gösterdik.. güldü.. sina, “baba cimbom, şampiyonuz” dedi.. “evet, evet” diye yanıt verdi..
futbolu seviyordum.. şimdi daha çok seviyorum.. bir baba ile oğlu buluşturdu bir kez daha.. bu kez tek kelimeyle.. hiç izlemediğim bir efsanenin ismi, pele sayesinde mutlu oldum o gün.. teşekkürler siyah inci.. bir kalbin şifresini çözdüğün için.. çok uzaklardaki iki kalbi mutlu ettiğin için..
http://www.hurriyet.com.tr/yazarlar/25077087.asp
