7084
imparator. hala. sana kızdık be hocam. çok kızdık hem de. çok sinirlendik. galatasaray varken siz kimsiniz diyerek, milli takım'a siktiri çekmediğin için kızdık. yıldırım demirören'e karşı attığın o yapıcı adımları, bize, galatasaray kulübü'ne atmadığın için kızdık. çok kızdık.
takım sik gibi oynarken, bizim kadar umurunda olmadığını düşündük bazen. eskişehir'de takım sürünürken oyunculara fırça çekmek dururken, ''kendinize gelin buradan sahaya kadar'' demek varken kenarda ertuğrul sağlam'la konuştuğun için bu aklımıza düştü. varolan türkiyedir'den sonra da bu aklımıza düştü.
sonra küstük. kalbimizi kıran, kırmak için çaba sarf eden adama küstük. yönetimle sidik yarışı yaparken hiç aklına galatasaray taraftarı gelmediği için küstük. 3 artı 1 yıl'lık sözleşme iddiasına ''hayır, olur mu öyle şey'' diyemediğin için küstük. aldatılmış gibi hissettik hocam. aldattın mı bizi?
biz sensiz çok üzüldük hocam. her gece akıllarımızda işimiz, okulumuz, sevdiğimiz değil ''ne olacak bu galatasaray'ın hali?'' vardı hocam. ben 1 kere dinledim. bazılarımız daha çok dinledi. o 2 senedir zaferlerin yuvası olan mabedimizde bize ''kümede kal'' diye bağırdılar hocam. o lafları tek tek çıkarttık hocam. sen, biz, hepimiz. sensiz çok üzüldük ama seninle de çok sevindik hocam. hep değil, ama çok.
biz seni galatasaray'la özdeşleştirmiştik be hocam. ölene kadar kal diyorduk. çok değil 3 ay önce. ne oldu bize hocam? neden ''kalsın'' derken aklımıza galatasaraylılığın değil kazanma ihtimalimiz olan kupalar geliyor? biz hiç başarısız olmadık mı seninle? o gün, ölene kadar hep seninleyiz, derken hiç tereddüt etmiyorduk, bugün niye aklımıza bin kurt düşüyor hocam? biz mi değiştik?
ben ''elbette'' şarkısını dinlediğim zaman 2003-2004 sezonu gelirdi aklıma. gittiğin güne lanet ederdim, allah bir daha göstermesin derdim. bu akşam dinlediğim zaman niye salya sümük ağladım hocam? niye bundan sonra dinlerken hep gözlerim dolacak hocam? niye şimdi gözlerim doldu hocam? niye ağlıyorum yine?
uğruna savaştığın şey, 2 senede harcadığın; 5 senelik emeğe, 10 senelik ömre değecek mi hocam? o savaşı kazandığında, kazandığın şeye baktığında değecek mi şu tükettiğin şeylere?
biz seni çok sevdik hocam. şu sevgiyi tüketmek kolay değil. yönetim falan da ırgalamaz bizi. olanları, sana ters gelen ne varsa söyleseydin keşke hocam. resti çekip milli takıma imza atmak yerine. başkanla mutluluk pozları vermek yerine, seni itibarsızlaştırmaya çalıştığını söylediğin adamlara sözler vermek yerine, anlatsaydın ne varsa.
bizde hep sevene kızılır hocam. sen de en çok sevdiklerine kızıyorsundur. insanın sevdikleri kalbini kırarmış. sen bizim kalbimizi kırdın hocam. bize güvenmeyerek kırdın. kişisel sorunlara dalıp rest çektiğinin galatasaray kulübü olduğunu unuttuğun için kırdın hocam.
biz burdaydık be hocam. durmaz mıydık arkanda? niye güvenmedin bize hocam?
dedim ya, insanın sevdikleri kalbini kırarmış. kırıldık işte. biz sana kırıldık. yönetim kim ki bizim kalbimizi kıracak.
takım sik gibi oynarken, bizim kadar umurunda olmadığını düşündük bazen. eskişehir'de takım sürünürken oyunculara fırça çekmek dururken, ''kendinize gelin buradan sahaya kadar'' demek varken kenarda ertuğrul sağlam'la konuştuğun için bu aklımıza düştü. varolan türkiyedir'den sonra da bu aklımıza düştü.
sonra küstük. kalbimizi kıran, kırmak için çaba sarf eden adama küstük. yönetimle sidik yarışı yaparken hiç aklına galatasaray taraftarı gelmediği için küstük. 3 artı 1 yıl'lık sözleşme iddiasına ''hayır, olur mu öyle şey'' diyemediğin için küstük. aldatılmış gibi hissettik hocam. aldattın mı bizi?
biz sensiz çok üzüldük hocam. her gece akıllarımızda işimiz, okulumuz, sevdiğimiz değil ''ne olacak bu galatasaray'ın hali?'' vardı hocam. ben 1 kere dinledim. bazılarımız daha çok dinledi. o 2 senedir zaferlerin yuvası olan mabedimizde bize ''kümede kal'' diye bağırdılar hocam. o lafları tek tek çıkarttık hocam. sen, biz, hepimiz. sensiz çok üzüldük ama seninle de çok sevindik hocam. hep değil, ama çok.
biz seni galatasaray'la özdeşleştirmiştik be hocam. ölene kadar kal diyorduk. çok değil 3 ay önce. ne oldu bize hocam? neden ''kalsın'' derken aklımıza galatasaraylılığın değil kazanma ihtimalimiz olan kupalar geliyor? biz hiç başarısız olmadık mı seninle? o gün, ölene kadar hep seninleyiz, derken hiç tereddüt etmiyorduk, bugün niye aklımıza bin kurt düşüyor hocam? biz mi değiştik?
ben ''elbette'' şarkısını dinlediğim zaman 2003-2004 sezonu gelirdi aklıma. gittiğin güne lanet ederdim, allah bir daha göstermesin derdim. bu akşam dinlediğim zaman niye salya sümük ağladım hocam? niye bundan sonra dinlerken hep gözlerim dolacak hocam? niye şimdi gözlerim doldu hocam? niye ağlıyorum yine?
uğruna savaştığın şey, 2 senede harcadığın; 5 senelik emeğe, 10 senelik ömre değecek mi hocam? o savaşı kazandığında, kazandığın şeye baktığında değecek mi şu tükettiğin şeylere?
biz seni çok sevdik hocam. şu sevgiyi tüketmek kolay değil. yönetim falan da ırgalamaz bizi. olanları, sana ters gelen ne varsa söyleseydin keşke hocam. resti çekip milli takıma imza atmak yerine. başkanla mutluluk pozları vermek yerine, seni itibarsızlaştırmaya çalıştığını söylediğin adamlara sözler vermek yerine, anlatsaydın ne varsa.
bizde hep sevene kızılır hocam. sen de en çok sevdiklerine kızıyorsundur. insanın sevdikleri kalbini kırarmış. sen bizim kalbimizi kırdın hocam. bize güvenmeyerek kırdın. kişisel sorunlara dalıp rest çektiğinin galatasaray kulübü olduğunu unuttuğun için kırdın hocam.
biz burdaydık be hocam. durmaz mıydık arkanda? niye güvenmedin bize hocam?
dedim ya, insanın sevdikleri kalbini kırarmış. kırıldık işte. biz sana kırıldık. yönetim kim ki bizim kalbimizi kıracak.
