6153
hayatta birilerini seversiniz, o gider. yasını tutarsınız. yıllar alır. daha sonra karşınıza bir başkası çıkar. bir bakışı, bir sözü, bir hareketi sizi etkiler. onun girdabına girer, çıkamazsınız. sonra da ona karşı hisler beslemeye başlarsınız. eğer istikrarı yakalarsanız; ne ala. yok eğer yakalayamazsanız, bu bir kısır döngüdür. doğru insanı bulana dek böyle devam eder.
hayat da futbol gibi derler ya; çoğu zaman değildir aslında. doğru insanı bulur, ona saygı duyup, onu severseniz tabi. bir futbolcuyu seversiniz, nefret ettiğiniz takıma gider, o an kendinizi aldatılmış gibi hissedersiniz. oyunu sorgularsınız ama sonra aklınıza tuttuğunuz takım gelir, ''aslolan o'' dersiniz ve yola devam edersiniz.
hayatta hep doğru insanları sevdim. buna futboldaki karakterler de dahil. çocukluğumun baş kahramanı olduğundan mıdır bilinmez ama ona olan sevgimin büyüklüğünü kelimelerle tarif edemeyeceğim ve beni asla hayal kırıklığına uğratmayan tek adam fatih terim oldu.
sevmiyorum, tapıyorum. ona çok güveniyorum. ''babam kadar seviyorum'' diye tanımlarım bana fatih terim'i soranlara... zira başka türlü ona olan sevgimi anlatamam ki... ilginçtir aynı soruyu babama sorsanız, o da aynı cevabı verir. babam bizleri, yani çocuklarını, nasıl seviyorsa, fatih terim'i de öyle seviyor. biz babamı nasıl seviyorsak; fatih terim'i de öyle seviyoruz.
bunu insanların anlamasını da beklemiyorum aslında. bir kız ile çıksam, sırf ben ile yani arkadaşlarıyla çıkıyor diye saygı duyup, ona göre davranır ya insanlar; heh işte bu konuda da öyle davranıp, tepki verseler yeter.
yüz yüze hiç tanışmadım. bir kere galatasaray tv vasıtasıyla mesaj gönderdim, sorumu cevapladı, bir kere de simge fıstıkoğlu yanımda telefonla aradı, benden ve ona olan sevgimden bahsetti (hala simge fıstıkoğlu'na dua ederim o hareketinden dolayı, hakkı hakikaten ödenmez). bu kadar. ancak futbolun ve galatasaray'ın bana kazandırdığı en büyük isim kendisi oldu.
iyi ki galatasaraylıyım diye şükrettiğim zamanlarda aklıma gelen ilk isim hep o olur. ali sami yen'e ve metin oktay'a saygı duyarım ama benim gördüğüm en büyük galatasaray efsanesi fatih terim'dir.
bazı akşamlar kulaklığımı takıp şarkı dinlerken galatasaray'ı düşünürüm ve aklıma bir şekilde o gelir. takımın başında olsa da, olmasa da...
sadece galatasaray'ı mı düşünüyorum, tabii ki hayır. çok farklı insanlar aklımın içinden geçti yazlıkta, balkondaki salıncakta oturup sabahın ilk ışıklarına kadar dışarıyı izlerken...
hani birini seversiniz ve ne yaşanırsa yaşansın hiç unutmazsınız ya; fatih terim de öyle aslında. her şeyi düşünürüm. önem sırasına göre yerleri değişir ama kapanış hep fatih terim ile olur.
çoğu zaman onunla aynı şeyleri düşündüğümü hissederim. verdiği kararları görünce de bu düşüncemden emin olurum. bilhassa da galatasaray konusunda.
onun basın toplantılarında, röportaj ve sohbetlerinde söylediği sözler çoğu zaman hayatımda belirleyici unsurlar olur. onu ve söylediklerini örnek alırım. ve her seferinde bir kez daha kendimle gurur duyarım; ne kadar doğru bir insanı sevip, örnek aldığım için...
bazı akşamlar olur ki insanlar tatlı krizine girer ve yemeden duramazlar. benim de bazı akşamlar fatih terim krizim oluyor. keşke yanımda olsa da ona olan sevgimi ifade etsem diye düşünürüm ama yanımda değildir ve sevgimi ya babamla paylaşırım ya da buralara dökerim.
evet, yine fatih terim sevgim geldi. hem de tam yarınki sınava çalışırken. ona çalışmak varken burada bu yazıyı yazdığım için pişman mıyım, tabii ki hayır.
seni çok seviyorum hocam.
hayat da futbol gibi derler ya; çoğu zaman değildir aslında. doğru insanı bulur, ona saygı duyup, onu severseniz tabi. bir futbolcuyu seversiniz, nefret ettiğiniz takıma gider, o an kendinizi aldatılmış gibi hissedersiniz. oyunu sorgularsınız ama sonra aklınıza tuttuğunuz takım gelir, ''aslolan o'' dersiniz ve yola devam edersiniz.
hayatta hep doğru insanları sevdim. buna futboldaki karakterler de dahil. çocukluğumun baş kahramanı olduğundan mıdır bilinmez ama ona olan sevgimin büyüklüğünü kelimelerle tarif edemeyeceğim ve beni asla hayal kırıklığına uğratmayan tek adam fatih terim oldu.
sevmiyorum, tapıyorum. ona çok güveniyorum. ''babam kadar seviyorum'' diye tanımlarım bana fatih terim'i soranlara... zira başka türlü ona olan sevgimi anlatamam ki... ilginçtir aynı soruyu babama sorsanız, o da aynı cevabı verir. babam bizleri, yani çocuklarını, nasıl seviyorsa, fatih terim'i de öyle seviyor. biz babamı nasıl seviyorsak; fatih terim'i de öyle seviyoruz.
bunu insanların anlamasını da beklemiyorum aslında. bir kız ile çıksam, sırf ben ile yani arkadaşlarıyla çıkıyor diye saygı duyup, ona göre davranır ya insanlar; heh işte bu konuda da öyle davranıp, tepki verseler yeter.
yüz yüze hiç tanışmadım. bir kere galatasaray tv vasıtasıyla mesaj gönderdim, sorumu cevapladı, bir kere de simge fıstıkoğlu yanımda telefonla aradı, benden ve ona olan sevgimden bahsetti (hala simge fıstıkoğlu'na dua ederim o hareketinden dolayı, hakkı hakikaten ödenmez). bu kadar. ancak futbolun ve galatasaray'ın bana kazandırdığı en büyük isim kendisi oldu.
iyi ki galatasaraylıyım diye şükrettiğim zamanlarda aklıma gelen ilk isim hep o olur. ali sami yen'e ve metin oktay'a saygı duyarım ama benim gördüğüm en büyük galatasaray efsanesi fatih terim'dir.
bazı akşamlar kulaklığımı takıp şarkı dinlerken galatasaray'ı düşünürüm ve aklıma bir şekilde o gelir. takımın başında olsa da, olmasa da...
sadece galatasaray'ı mı düşünüyorum, tabii ki hayır. çok farklı insanlar aklımın içinden geçti yazlıkta, balkondaki salıncakta oturup sabahın ilk ışıklarına kadar dışarıyı izlerken...
hani birini seversiniz ve ne yaşanırsa yaşansın hiç unutmazsınız ya; fatih terim de öyle aslında. her şeyi düşünürüm. önem sırasına göre yerleri değişir ama kapanış hep fatih terim ile olur.
çoğu zaman onunla aynı şeyleri düşündüğümü hissederim. verdiği kararları görünce de bu düşüncemden emin olurum. bilhassa da galatasaray konusunda.
onun basın toplantılarında, röportaj ve sohbetlerinde söylediği sözler çoğu zaman hayatımda belirleyici unsurlar olur. onu ve söylediklerini örnek alırım. ve her seferinde bir kez daha kendimle gurur duyarım; ne kadar doğru bir insanı sevip, örnek aldığım için...
bazı akşamlar olur ki insanlar tatlı krizine girer ve yemeden duramazlar. benim de bazı akşamlar fatih terim krizim oluyor. keşke yanımda olsa da ona olan sevgimi ifade etsem diye düşünürüm ama yanımda değildir ve sevgimi ya babamla paylaşırım ya da buralara dökerim.
evet, yine fatih terim sevgim geldi. hem de tam yarınki sınava çalışırken. ona çalışmak varken burada bu yazıyı yazdığım için pişman mıyım, tabii ki hayır.
seni çok seviyorum hocam.
