328
takımımın rahatlığını ve lakayıtlığını içime sindiremediğimi söylemek istiyorum öncelikle. 10 dakika adam gibi top oynasak, en azından beraberlikle çıkabileceğimiz bir maçtı. zira fenerbahçe'nin, bu denli maçla alakası olmayan bir galatasaray'a karşı bile, oyun anlamında üstünlük kuramadığını söyleyebiliriz. meydanı boş bıraktığımız anda, itler, köpekler sahipleniyor görüldüğü üzere. bu adamlara konuşma fırsatı verdiği için takımıma kızgınım biraz. ancak yine de anlayabiliyorum bu rahatlığın sebebini ve saygı duyuyorum hepsine. maça dönecek olursak, volkan demirel denilen magandanın çirkin hareketlerinden başka, çok da fazla şey kalmayacak aklımda. tabii emre b.'nin çirkeflikleri ve melo'nun sene boyunca devam eden sakinliğinin, bir nebze de olsun boşvermişlik duygusundan kaynaklanan antipatik hareketlerle ortadan kalkmasını da buna ekleyebiliriz. bunun dışında sahada vakit geçirmek için dolanan bir galatasaray ve o galatasaray'ı, iki faullü gol ile ancak yenebilen bir fenerbahçe vardı. iddialı olarak çıksaydık, elimizden kurtulamazlardı. yine de tüm takımın canı sağ olsun. şampiyonların da kaybetme hakları vardır ne de olsa...
