3075
gün itibariyle beni çok ama çok üzen taraftardır galatasaray taraftarı. sözlüğe girdim şöyle bir iki birşey karalamak için salı günkü maça* dair. sonra fenerbahçe’nin galibiyetinin* ardından girilen entry’leri okudum. asıl yazmam gerekenin bu başlık olduğunu anladım o an.
en birlik olmamız gereken, en çok destek vermemiz gereken zamanlarda “bu takım şampiyonluğu da verir, şampiyonlar ligi’nden de elenir.” moduna bir maçta girmişiz biz. tam da federasyonun, şikecilerin, bu futbolu kirletenlerin, medyanın istediği gibi.
evet zora soktuk belki hem ligi, hem şampiyonlar ligi’ni. ama bu zorluktan alnımızın akıyla çıkmamızın tek bir yolu var. inanmak. bu takım daha ne günler görecek. yeter ki inanın. daha bir-iki sene once şampiyonlar ligi kupasının sapının dahi hayalini kuramazken, şimdi tünelin ucunda görüyoruz bizler o kupayı. hangimizin içinden geçmiyor “bir gün alacağız o kupayı.” diye? eminim hepimiz hayalini kurabiliyoruz, hayal kurmanın da ötesinde inanıyoruz o kupanın gelebileceğine. peki bu kupayı alacağımıza sizi inandıran kim? grande* ve aslanları. bize bu inancı verebilen bir takıma olan inancımızı tek bir maç ile yitirmeye ne hakkımız var?
gün ne eleştiri günüdür, ne de umudu yitirmenin günü. gün her zamankinden daha çok birlik olmanın, her zamankinden daha çok inanmanın, her zamankinden daha çok destek olmanın günüdür. gün, galatasaray’a çelme takmak isteyen tüm o dalkavuklara haddini bildirmenin günüdür. gün, belki de çeyrek finale 50 saatten az kalmışken, artık kenetlenmenin günüdür.
en birlik olmamız gereken, en çok destek vermemiz gereken zamanlarda “bu takım şampiyonluğu da verir, şampiyonlar ligi’nden de elenir.” moduna bir maçta girmişiz biz. tam da federasyonun, şikecilerin, bu futbolu kirletenlerin, medyanın istediği gibi.
evet zora soktuk belki hem ligi, hem şampiyonlar ligi’ni. ama bu zorluktan alnımızın akıyla çıkmamızın tek bir yolu var. inanmak. bu takım daha ne günler görecek. yeter ki inanın. daha bir-iki sene once şampiyonlar ligi kupasının sapının dahi hayalini kuramazken, şimdi tünelin ucunda görüyoruz bizler o kupayı. hangimizin içinden geçmiyor “bir gün alacağız o kupayı.” diye? eminim hepimiz hayalini kurabiliyoruz, hayal kurmanın da ötesinde inanıyoruz o kupanın gelebileceğine. peki bu kupayı alacağımıza sizi inandıran kim? grande* ve aslanları. bize bu inancı verebilen bir takıma olan inancımızı tek bir maç ile yitirmeye ne hakkımız var?
gün ne eleştiri günüdür, ne de umudu yitirmenin günü. gün her zamankinden daha çok birlik olmanın, her zamankinden daha çok inanmanın, her zamankinden daha çok destek olmanın günüdür. gün, galatasaray’a çelme takmak isteyen tüm o dalkavuklara haddini bildirmenin günüdür. gün, belki de çeyrek finale 50 saatten az kalmışken, artık kenetlenmenin günüdür.
