380
sampiyonlar ligi grubundan namalup ve lider olarak cikmis bir takimla berabere kaldigimiz mac. skora bakmadan sozluge girsem herhalde kepaze olduk, fark yedik derim. hani yillar once hincal uluc baba gunduz'e sormus ya "almanya'yi yenebilir miyiz" diye. o da cevap vermis "ne hakla!". ayni hesap. hayir arkadas, anlamiyorum, her sene sampiyonlar liginde gruptan cikiyoruz da benim mi haberim yok? "aa artik yeter, bu sene final oynamak sart" mi diyorum nedir. yahu bu seneye kadar hatirladigim son sampiyonlar ligi macimizda sasa ilic, okan buruk falan oynuyordu, neden bahsediyorsunuz acaba? drogba'yi, sneijder'i aldik, eyvallah, super transferler de, is transferle bitseydi manchester city'le real madrid her sene final oynardi. su schalke'yi yenmeyi hak ediyor muyuz acaba? daha gecen gun akhisar'i zar zor yendik, schalke'ye bes mi atalim bugun? gercekten bunu hak ediyor muyuz? hele bir de mac oncesi entry'lere bakiyorum, aman yarabbi, neler var neler. "3-0 bizim" diyen mi dersin, "4-1 aliriz, goller de ahmet mehmet fikret saffet" diye isimleri bile veren mi dersin. bu skor tahminciligi isinden zaten oldum olasi haz etmem. hasbel kader skoru bilen insana da gidip kredi vermem, "vay balli p.." der gecerim. hayir bir de bunlar daha sonra gelip takima sovmuyor mu, iyice delleniyorum. isim gucum olmasa hepsini teker teker bulup burada ifsa ederdim ama mubarekler de o kadar cok ki. bir de niye hep kendi takimin kotu oluyor ben bunu anlayamiyorum. bazen iyisindir ama karsi taraf senden daha iyidir. bunu kabullenmek niye zor oluyor? vallahi mactan ziyade, mactan sonraki sozlugun hali daha moral bozucu.
