3 haziran 2015, yuksek lisans yapiyorum ve tez icin laboratavura kapanmisim. canim cok sikkin, yalnizim ve tum gun calismam gerekiyor. aksam saatlerinde bursa'da turkiye kupasi finali var, lab'da izlerim diyorum.
okul kampusu kurtkoy'de, okul takimindan yakin bir arkadasim gebze'de yasiyor ve dogum gunumu kutlamak icin ariyor. konusuyoruz, aksam programini soruyorum diyor ki finale gidiyoruz bursa'ya, elimizde bilet var gelmek ister misin?
aninda gelirim diyorum, saliyorum tezi ve calismayi. yarim saat icinde beni arkasi acik kamyonvari degisik bir arabayla gelip aliyorlar. arabalardan hic anlamadim, hala da anlamiyorum, size model yazayim diye arastirdim ama marka model hatirlamiyorum.
arabada 6 kisiler, bambaska dunyalardan insanlar. belki de tek ortak konumuz
galatasaray.
ben, arkadasim ve tanimadigim bir baska arkadasi, ucumuz kamyonvari aracin arkasina oturuyoruz. goygoy, samata guzel ama gotum aciyor, gunes de kavuruyor baya, gunesin alninda nasil gececek git gel bu yol diye ic geciriyorum.
daha yola cikali 10-15 dakika olmusken duruyorlar. bok var diyorum simdi ciktik bir de mola. sigara icecekler herhalde diyorum kendi kendime.
sonra bir anda arkada bana brownie uzerinde kibrit ufletiyorlar, iki beefeater ve bolca soda/tonik almislar hediye, dogum gunumu kutluyorlar bir cogu ile biraz once tanistigim bu insanlar.
bir icmeye basliyoruz, gunesin altinda of. bursa'ya gelene kadar zaten pek bir sey hatirlamayacak hale geliyoruz. kahkaha, girgir, gulmekten agladigimi hatirliyorum. hatta sonlara dogru siziyoruz bir parca arkada.
indigimiz yerde bira aliyoruz bolca, marifet sanki destekliyoruz yol boyunca ictiklerimizi. stada gelisimiz ve girisimiz biraz flu.
neyse mac baslamaya yakin toparliyoruz, degisik bir mac oluyor bir bursa atiyor bir burak atiyor bir bursa atiyor bir burak atiyor, derken burak bursa'dan 1 gol fazla atiyor.
maci da kupayi da kazaniyoruz. sariliyoruz, dusuyoruz, kalkiyoruz, tekrar sariliyoruz.
cok guzel iliskiler kuruyoruz, tribunden instagram'a story'ler ve post'lar atiyoruz. sonra yola cikiyoruz tekrar, beni kampuse birakiyorlar onlar da gebze'ye donuyorlar.
uzerinden yillar gecti ben evlendim, arkadasim evlendi, diger cocuklardan biri instagram'da gordum yeni evlendi, digerleri hala geziyorlar bir iliskileri yok.
bizi birbirimize baglayan tek ortak konumuz galatasaray, hala sari kirmizi story'lerimize karsilikli alevler kalpler atiyoruz.
hayat hizli geciyor, her sey degisebiliyor ancak galatasaray hep orada baki kaliyor.
(bkz:
3 haziran 2015 galatasaray bursaspor maçı)
