9-10 yaşlarındaydım. o zamanlar türk futbolu bu denli ayrışmamış olduğu için türk takımıdır kazansın diye izlerdik avrupa maçlarını. 40. dakika civarı, skor 2-0 iken uyumaya gittim. en kötü 3-0 olur falan diye düşünüyordum hatta ilk yarıyı çok kötü oynamayan beşiktaş oyuna bile ortak olabilirdi bir çocuğun aklında. sonra uyudum, bir saat sonra su içmeye kalktığımda maç skorunu merak edip babamın yanına gittim, hala bitmemişti maç. ekrana baktığımdaysa gözlerime inanamadım. bir golün tekrarı veriliyordu; dakika 80di, skor 6-0 olmuştu.
* zaten kısa süre sonra babel 7. golü yazdı. o yıllarda çok sevdiğim
peter crouch 8. golü attığında ertesi gün sınıfta kiminle dalga geçeceğim ben diye düşünerek üzüldüm. çünkü beşiktaşlı çocuk bulmak biraz zordu o yıllarda. sözün özü beşiktaş her zaman çok küçüktü, sonraları mide bulandırmaya başladı.